فلات ایران

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

فلات ایران سرزمین مرتفعی است در مجاورت مناطق کم ارتفاع غرب، شمال و جنوب آسیا.

فلات ایران یا ایران زمین نام یک منطقه گسترده جغرافیایی و زمین شناختی در قاره آسیا در نیمکره شمالی است. این فلات در آسیای جنوبی، آسیای جنوب غربی و قفقاز گسترده شده است و از سرزمین های کم ارتفاع مجاور خود قابل تمایز است. فلات ایران تقسیمی جغرافیایی بر پایه وجوه تاریخی است. این منطقه، زیستگاه اقوام ایرانی و محدوده اصلی کشور ایران در دوره های مختلف تاریخی بوده است.

بلند ترین قله فلات ایران تیرچ میر با بلندی ۷۶۹۰ متر در است. فلات ایران جزء مهم‌ترین فلات های آسیائی-اروپائی است؛ از آن جا که رشته کوه های آن مرز های سیاسی دوران معاصر را شکل داده اند و نیز بلندترین قله اروپا، قله البرز در آن جای گرفته است.

[ویرایش] زمین شناسی

نقشه طبیعی فلات ایران.

فلات ایران، سرزمین مرتفعی است در نیمکره شمالی. این فلات بخشی از صفحه اوراسیا به حساب می آید. اوراسیا، بخشی از پوسته زمین است که شامل قاره های آسیا و اروپا می شود.

استثمارگران غربی و کشورهای نو ساخته آن ها همواره در تلاش بوده اند تا نام های جغرافیایی تازه ای را جایگزین این نام تاریخی-جغرافیایی بکنند؛ همانند، خاورمیانه ، آسیای میانه ، آسیای جنوبی و .... به این ترتیب تجزیه سرزمین های فلات ایران برایشان آسان تر بوده و خواهد بود و چون این نام های استثماری در منبع ها و محفل های علمی و پژوهشی علوم سیاسی و روابط بین الملل جاری و مسطلح شده نام فلات ایران حتی نزد دانشگاهیان ایرانی به فراموشی سپرده می شود.

[ویرایش] منبع

• ویکی انگلیسی