Levant
vanuit Wikipedia, die vrye ensiklopedie.
Die Levant (Italiaans: "sonop") is 'n geografiese term wat soms gebruik word om na die lande van die oostelike Middellandse See te verwys, wat oorspronklik alle gebiede oos van Italië insluit, veral die kusgebied van Klein-Asië, Libanon, Sirië en Egipte. Die historiese gebruik van die woord beperk die geografiese gebied van die Levant tot die kusgebiede en die agterland, wat groot dele van die huidige Sirië, Jordanië, Libanon en Israel insluit.
Die Levant word deur die uitgebreide seehandel van die Italiaanse stadstate in die tydperk van die kruistogte 'n belangrike handelsplek vir die middeleeuse Europa en hanteer veral handelsware uit Oosterse lande, wat oor die Indiese Oseaan en die karavaneroetes vervoer is, en die Europese uitvoerprodukte soos lakens. Die handel met die Levant maak van hawens soos Genua en Venesië welvarende stede. Die handel kom later deur die magsuitbreiding van die Osmaanse Ryk en sy ekonomiese blokkade, wat teen die middel van die 15de eeu begin, tot stilstand. Met die ontdekking van nuwe seeroetes tydens die 15de en 16de eeu word die Levant uiteindelik minder belangrik.
