François Bayrou

vanuit Wikipedia, die vrye ensiklopedie.

François Bayrou ([fʀɑ̃.swa·baj.ʀu]) (Bordères naby Lourdes, 25 Mei 1951) is 'n leidende Franse politikus, leier van die party Union pour la démocratie française en ook die UDF se kandidaat by die Franse presidentsverkiesing op 22 April 2007. Bayrou is daarnaas ook een van die leiers van die Europese Demokratiese Party (EDP).

[wysig] Biografie

Bayrou is die seun van 'n kleinboer. Hy het eers Klassieke Letterkunde aan die Universiteit van Bordeaux gestudeer en op 23-jarige ouderdom sy agrégation behaal.

Hy het sy politieke loopbaan in die liberale party Union pour la Démocratie Française (UDF) gevolg en was aanvanklik 'n afgevaardigde vir die département Pyrénées-Atlantiques. Sy politieke standpunte word gekenmerk deur sy Christelik-demokratiese houding. Bayrou beskryf homself as 'n aktiewe lid van die Rooms-Katolieke Kerk en 'n aanhanger van Frankryk se skeiding van staat en kerk^[1]

Van 1979 tot 1981 het hy as 'n senior administratiewe beampte in Pierre Méhaignerie se Departement van Landbou gedien en was later werksaam vir die President van die Senaat, Alain Poher. Tussen 1984 en 1986 was hy die raadgewer van Pierre Pflimlin, die destydse President van die Europese Parlement. In die tydperk tussen 1986 en 1993 was hy die voorsitter van die Permanente Groep vir die Uitskakeling van Ongeletterdheid.

Ná die oorwinning van die Regsliberale onder die leiding van Edouard Balladur is Bayrou op 29 Maart 1993 as Minister vir Nasionale Onderwys benoem. Gedurende sy ampstermyn het hy die situasie van Frankryk se skoliere en onderwysrs noukeurig ondersoek. Hy het sy funksie ook ná die kabinetskommeling van die nuwe Eerste Minister Alain Juppé in 1995 behou en naas Onderwys nou ook die gebied van Navorsing behartig. Sy ampstermyn het op 4 Junie 1997 geëindig, en hy is deur Claude Allègre opgevolg.

Bayrou het steeds daarna gestrewe om 'n teengewig teen die Gaulliste in die politieke sentrum te skep. Sedert 1998 beklee hy die amp van partyleier van die UDF, en hy het in 1999 'n lid van die Europese Parlement in Straatsburg geword. In die Franse Presidentsverkiesing van die jaar 2002 het hy met 6,8 persent van die uitgebragte stemme in die eerste stemming 'n vierde plek behaal.

Ná die splitsing van die UDF in 2002 het 'n groot aantal lede by Jacques Chirac se nuwe konserwatiewe party Union pour la majorité presidentielle (UMP) aangesluit, terwyl Bayrou ten gunste van 'n selfstandige UDF was. Bayrou het as afgevaardigde in die Europese Parlement bedank, maar het nie daarin geslaag om 'n setel in die nasionale Franse parlement te wen nie.

Bayrou is getroud met vyf kinders en het onder meer 'n biografie oor die Franse koning Hendrik IV geskryf.

[wysig] Franse presidentsverkiesing 2007

In die verkiesingsveldtog vir die Franse presidentskap in 2007 het hy volgens meningspeilings binne enkele weke van 'n hopelose kandidaat tot een van die moontlike opvolgers van Jacques Chirac as die President van die Republiek ontwikkel. Hy is ten gunste van nou politieke bande met Duitsland en het die Europese Unie tydens sy verkiesingsveldtog as die "mooiste konstruksie van die mensheid" beskryf^[2]. Hy is egter gekant teen Turkye se beplande lidmaatskaap van die EU. Bayrou is 'n voorstander van die internasionale multilateralisme en van 'n onafhanklike Europese buitelandse beleid. Hy steun 'n sterker posisie van Suid-Amerika in die internasionale politiek.

[wysig] Verwysings