Sverre Fehn
Na Galipedia, a wikipedia en galego.
Sverre Fehn naceu en Kongsbert, Noruega, o 14 de agosto de 1924. Recibiu a súa curta formación da arquitectura logo da Segunda Guerra Mundial en Oslo, e axiña converteuse no líder dos arquitectos da súa xeración.
Á idade de 34 anos gañou o seu recoñecemento internacional grazas o deseño do Pavillón de Noruega na Exposición Universal de Bruxelas de 1958. Nos sesenta fixo dous traballos que marcarían dous cumes na súa carreira: o Pavillón Nórdico na Biennale de Venecia e o Museo Hedmark en Hamar, Noruega.
Pero o momento máis importante da súa carreira coma arquitecto chega cando é galardonado co Premio Pritzker da Arquitectura no ano 1996 e a Medalla de Ouro Heinrich Tessenow.
[editar] Principais proxectos
- Casa de anciáns de Økern en Oslo (1955), en colaboración con Geir Grung
- Pavillón de Noruega na Exposición Internacional de Bruxellas (1958)
- Pavillón dos Países Escandinavos na Bienal de Venecia (1962)
- Escola Skådalen en Oslo 81971-77)
- Casa Brick en Baerum (1986)
- Casa Kise en Skien (1987-90)
- Casa Busk en Bamble (1990)
- Museo de Ghiacciai en Finlandia (1991)
- Casa Eco en Norrkoping en Suecia (1991-92)
- Museo de Aukrust en Alvdal (1995)
- Centro de Ricerca del Museo de Ghiacciai en Finlandia (1995)
- Centro Ivar Aasen en Ørsta (2000)
- Museo da Fotografía en Horten (2001)
[editar] Bibliografía
- O segredo da Sombra: Luz e Sombra na Arquitectura, 2002 con escritos de Sverre Fehn
- Sverre Fenh, A poesía da liña recta (Den rette linjes poesi), 1992
- Per-Olaf Fjeld, Sverre Fehn no Pensamento da Construcción, Rizzoli International, 1983
- Yukio Futagawa, Sverre Fehn. Museo Glaciar. O Centro Aukrust, no "GA Domument 56", 1998
- Sverre Fehn. Studio Holme, in "GA Houses 58", 1998
| Gañadores do Premio Pritzker | ||
|---|---|---|
|
||
