Nevill Francis Mott

Na Galipedia, a wikipedia en galego.

Nevill Francis Mott (Leeds, Inglaterra 30 de setembro 1905 - Milton Keynes 8 de agosto 1996) foi un físico e profesor universitario inglés galardoado co Premio Nobel de Física do ano 1977.

[editar] Biografía

Mott naceu o 30 de setembro de 1905 na cidade inglesa de Leeds, e creceu en Giggleswick, na área do West Riding de Yorkshire, onde o seu pai era Profesor Senior de Ciencias na escola local. En xeral, a súa nenez foi secular. Debido aos traballos do pai, a familia mudouse a Staffodshire, despois a Chester e finalmente a Liverpool, onde o seu pai fora nomeado Director de Educación. Ao principio, Mott foi educado na casa pola súa nai, que era licenciada en Matemáticas na Universidade de Cambridge. Os seus pais coñecéronse no Laboratorio Cavendish mentres ambos facían investigacións de Física.

Aos dez anos empezou a súa educación formal no Clifton College de Bristol; máis tarde estudou no "St John's College" da Universidade de Cambridge.

Iniciou a súa tarefa docente na Universidade de Manchester, posteriormente pasou por Cambridge en 1930 como conferenciante da "Escola Gonville e Caius" e finalmente rematou en Bristol como profesor de física teórica. En 1954 ingresou no Laboratorio Cavendish da Universidade de Cambridge, onde estaría ata 1971.

En 1936 foi nobrado membro da Royal Society, e en 1962 a raíña Isabel II concedeulle o título de cabaleiro do Imperio Británico (sir). Na década de 1960 foi nomeado presidente do grupo británico presente nas Conferencias Pugwash de Ciencia e Asuntos Mundiais.

[editar] Investigacións científicas

Mott iniciou as súas investigacións científicas en Cambridge baixo as ordes de R. H. Fowler, para posteriormente ampliar os seus coñecementos en Copenhague (Dinamarca) baixo a dirección de Niels Bohr e finalmente en Göttingen (Alemaña) á beira de Max Born.

Inicialmente centrouse en explicar teoricamente o efecto da luz nunha emulsión fotográfica e contornear a transición de substancias metálicas aos estados non-metálicos, o que se coñece como a transición de Mott.

En 1965 iniciou as súas investigacións sobre o ferromagnetismo e a supercondutividade, investigacións polas cales foi galardoado en 1977 co Premio Nobel de Física xunto a Philip Warren Anderson e a John Hasbrouck van Vleck.