ภาษาบูกิส

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

ภาษาบูกิส ᨅᨔ ᨕᨘᨁ basa ugi
พูดใน:	เกาะสุลาเวสีใต้, บางบริเวณของเกาะสุมาตรา, เรียว, กาลิมันตัน, รัฐซาบาห์, คาบสมุทรมาเลย์
จำนวนผู้พูด:	3.5 - 4 ล้านคน
ตระกูลภาษา:	ออสโตรนีเซียน ภาษากลุ่มมาลาโย-โพลีเนเซีย (MP) ภาษากลุ่มมาลาโย-โพลีเนเซียศูนย์กลาง ภาษากลุ่มซุนดา-สุลาเวสี ภาษากลุ่มสุลาเวสีใต้ ภาษากลุ่มบูกิส ภาษาบูกิส
รหัสภาษา
ISO 639-1:	ไม่มี
ISO 639-2:	`bug`
ISO 639-3:	`bug`
หมายเหตุ: บทความนี้มีสัญลักษณ์สัทอักษรสากลปรากฏอยู่ คุณอาจต้องการไทป์เฟซที่รองรับยูนิโคดเพื่อการแสดงผลที่สมบูรณ์
ส่วนหนึ่งของสารานุกรมภาษา

ภาษาบูกิสเป็นภาษาที่พูดโดยประชากรราว 4 ล้านคน ในภาคใต้ของเกาะสุลาเวสี ประเทศอินโดนีเซีย คำว่า บูกิส มาจากภาษามาเลย์ ส่วนชาวบูกิสเรียกภาษาของตนว่า บาซา อูกิ แปลว่ากษัตริย์องค์แรก ซึ่งหมายถึง กษัตริย์ในอาณาจักรบุกิสโบราณ แต่เรื่องราวไม่ชัดเจนเพราะไม่มีหลักฐานเป็นลายลักษณ์อักษร หลักฐานลายลักษณ์อักษรครั้งแรกที่พบคือ อี ลา กาลิโก ซึ่งเป็นภาพวงกลม เล่าถึงกำเนิดชีวิต พบในสุลาเวสีใต้

[แก้] ระบบการเขียน

อักษรที่ใช้เขียนภาษาบูกิสคืออักษรลนตารา เริ่มใช้เมื่อราว พ.ศ. 2200 ก่อนการเข้ามายึดครองของดัตช์ บี เอฟ แมทธิวส์ เป็นมิชชันนารีคนแรกที่เรียนภาษาบุกิสและแปลคัมภีร์ไบเบิลเป็นภาษานี้ และได้เขียนพจนานุกรมและไวยากรณ์ไว้ด้วย เปลี่ยนมาเขียนด้วยอักษรละตินเมื่อเป็นอาณานิคมของดัตช์

[แก้] ไวยากรณ์

ภาษาบูกิสเป็นภาษารูปคำติดต่อ จัดอยู่ในตระกูลออสโตรนีเซียน กลุ่มมาลาโย-โพลีเนเซียตะวันตก มีความใกล้ชิดกับภาษาซุนดาและภาษาชวา เช่นคำว่า janrang (ม้า) คาดว่ามาจากภาษาชวา anyarang และจัดว่าใกล้เคียงภาษามาเลย์ด้วย

[แก้] การแพร่กระจาย

ผู้พูดภาษาบูกิสส่วนใหญ่อยู่ในสุลาเวสีใต้ แต่ก็มีผู้พูดภาษานี้กระจายอยู่ใน ชวา ซามารันดา สุมาตราตะวันออก ซาบาห์ มาเลเซีย และทางใต้ของฟิลิปปินส์ สาเหตุหนึ่งมาจากการอพยพประชากรหลังจากถูกดัตช์ยึดครอง