จังหวัดนครศรีธรรมราช
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
-
สำหรับนครศรีธรรมราช ในความหมายอื่น ดูที่ นครศรีธรรมราช (แก้ความกำกวม)
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
จังหวัดนครศรีธรรมราช (มักเรียกสั้น ๆ ว่า นคร) เป็นจังหวัดในประเทศไทย ที่มีขนาดใหญ่เป็นอันดับ 2 ของภาคใต้ (รองจากสุราษฎร์ธานี) ห่างจากกรุงเทพฯ ประมาณ 780 กิโลเมตร จังหวัดที่อยู่ติดกัน (จากทิศใต้ วนตามเข็มนาฬิกา) ได้แก่ สงขลา พัทลุง ตรัง กระบี่ และสุราษฎร์ธานี
ในอดีตมีชื่อเรียกดินแดนแถบนี้หลายชื่อ ที่ตะวันตกนิยมเรียกกันมาจนกระทั่งต้นคริสต์ศตวรรษที่ 20 คือ "ลิกอร์" สันนิษฐานว่าชาวโปรตุเกสที่เข้ามาติดต่อค้าขายในสมัยกรุงศรีอยุธยาตอนต้นเป็นผู้เรียกก่อน โดยเพี้ยนมาจากคำว่า "นคร" ส่วนชื่อ "นครศรีธรรมราช" มาจากพระนามของกษัตริย์ผู้ครองนครในอดีต ทรงมีพระนามว่า "พระเจ้าศรีธรรมาโศกราช" (ราชวงศ์ศรีธรรมาโศกราช) มีความหมายว่า "นครอันเป็นสง่าแห่งพระราชาผู้ทรงธรรม" หรือ "เมืองแห่งพุทธธรรมของพระราชาผู้ยิ่งใหญ่"
ในสมัยกรุงศรีอยุธยาเป็นราชธานี้ เมืองนครศรีธรรมราชมีฐานะเป็นเมืองชั้นเอกคู่กับเมืองพิษณุโลก มีขุนนางชั้นผู้ใหญ่ระดับเจ้าพระยาเป็นเจ้าเมือง มีบรรดาศักดิ์ตามพระไอยการตำแหน่งนาพลเรือน นาทหารหัวเมือง ว่า เจ้าพระยาศรีธรรมราชชาติเดโชไชยมไหยสุริยาธิบดีอภัยพิรียบรากรมภาหุ
[แก้] สภาพทางภูมิศาสตร์
จังหวัดนครศรีธรรมราชอยู่ทางตะวันออกของคาบสมุทรมลายู มีชายฝั่งติดกับอ่าวไทย ภูมิประเทศส่วนใหญ่เป็นป่าดิบชื้นอยู่บนเทือกเขาที่สลับซับซ้อน แต่ลาดเอียงลงมาทางทิศตะวันออก ยอดเขาหลวงเป็นจุดที่สูงที่สุดในภาคใต้ มีความสูง 1,835 เมตร และมีชายหาดที่ยาวที่สุดในประเทศไทย
[แก้] ประวัติศาสตร์
เมื่อเสียกรุงศรีอยุธยาครั้งที่ 2 ใน ปี พ.ศ. 2310 ตำแหน่งเจ้าพระยานครศรีธรรมราชว่างอยู่ หลวงสิทธนายเวรมหาดเล็ก (หนู) ซึ่งออกไปรับราชการตำแหน่งปลัดเมืองเป็นผู้รักษาราชการเมืองนครศรีธรรมราช ครั้นทราบว่ากรุงศรีอยุธยาเสียแก่พม่า ไม่มีเจ้านายปกครองประเทศ หลวงสิทธิจึงตั้งตัวเป็นเจ้าผู้ครองเมืองนครศรีธรรมราชเป็นอิสระอยู่ก๊กหนึ่ง ในปี พ.ศ. 2312 พระเจ้ากรุงธนบุรีทรงยกกองทัพไปปราบ จับตัวเจ้านครได้ และมีพระราชดำริว่าเจ้านครมิได้มีใจกบฏคิดร้ายต่อประเทศ แต่ตั้งตัวขึ้นเนื่องจากบ้านเมืองเป็นจลาจล จึงโปรดเกล้าฯ ให้มารับราชการอยู่ที่กรุงธนบุรี และให้เจ้านราสุริยวงศ์หลานเธอออกไปครองเมืองนครศรีธรรมราช ต่อมาเจ้านราสุริยวงศ์ถึงแก่พิราลัย พระเจ้ากรุงธนบุรีมีพระราชดำริว่า เจ้านครได้เข้ามารับราชการมีความจงรักภักดีและได้ถวายธิดาทำราชการมีราชบุตร (คือพระพงษ์นรินทรและพระอินทร์อภัย) เป็นที่ไว้วางพระราชหฤทัยเป็นอย่างยิ่ง จึงโปรดเกล้าฯ ให้เจ้านครออกไปครองเมืองนครศรีธรรมราช และสถาปนาขึ้นเป็น พระเจ้านครศรีธรรมราช เจ้าขันธสีมา เมื่อวันอาทิตย์ เดือน 11 ขึ้น 3 ค่ำ จุลศักราช 1138(พ.ศ. 2319) ปีวอกอัฐศก
ต่อมา พระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลก (รัชกาลที่ 1) มีพระราชดำริว่า พระเจ้านครศรีธรรมราชมีความชราทุพพลภาพ ไม่สามารถปกครองบ้านเมืองได้ จึงโปรดให้ออกจากตำแหน่ง กลับเข้ามาอยู่ในกรุงเทพฯ และโปรดให้เจ้าอุปราช (พัฒน์) บุตรเขยเจ้านคร ขึ้นเป็นผู้สำเร็จราชการเมืองนครศรีธรรมราช เมื่อวันอังคาร เดือน 8 แรม 11 ค่ำ จุลศักราช 1146 (พ.ศ. 2327) ปีมะโรงศก แต่โปรดให้มียศเพียงเจ้าพระยาตามประเพณีแต่เดิมเมื่อครั้งกรุงศรีอยุธยาเป็นราชธานี เมืองนครศรีธรรมราชจึงเป็นเมืองที่เคยมีกษัตริย์ปกครอง และมีฐานะเป็นประเทศราช 8 ปี
มีเกร็ดย่อยคือ เจ้าพระยานครศรีธรรมราช (พัฒน์) รับราชการจนถึงสมัยพระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัย (รัชกาลที่ 2) มีความชราภาพ จึงทรงยกขึ้นเป็น เจ้าพระยาสุธรรมมนตรี ตำแหน่งกิตติมศักดิ์ และทรงตั้งพระบริรักษ์ภูเบศร์ (น้อย) บุตรเจ้าพระยานคร (พัฒน์) เป็นเจ้าพระยานครศรีธรรมราชคนใหม่ แต่มีเรื่องปรากฏหลักฐานในสมัยนั้นว่า เจ้าพระยานคร (น้อย) นี้ที่จริงเป็นราชบุตรลับของพระเจ้ากรุงธนบุรี เนื่องจากเมื่อครั้งเจ้านครทำราชการอยู่ที่กรุงธนบุรี และถวายธิดาทำราชการฝ่ายในแก่พระเจ้ากรุงธนบุรี และมีน้องสาวมาอยู่ด้วยในวังคนหนึ่ง ความปรากฏตามพงศาวดารว่า เจ้าพระยาพิชัยราชา เจ้าเมืองสวรรคโลกให้ไปขอ เมื่อพระเจ้ากรุงธนบุรีทรงทราบก็ทรงพระพิโรธ ว่าเจ้าพระยาพิชัยราชาบังอาจจะเป็นคู่เขยของพระองค์ ให้เอาไปประหารเสีย ต่อมาวงศ์ญาติเจ้านครจึงนำธิดาคนนี้ถวายพระเจ้ากรุงธนบุรีเสีย ต่อมาเจ้าพระยานคร (พัฒน์) เมื่อครั้งยังเป็นอุปราชเมืองนครอยู่ ภริยาซึ่งเป็นบุตรเจ้านครเสียชีวิต เจ้าพระยานคร (พัฒน์) ทำความชอบได้เข้าเฝ้าครั้งหนึ่ง พระเจ้ากรุงธนบุรีเห็นว่าภริยาเสียชีวิตก็สงสารจึงจะพระราชทานธิดาเจ้านครให้ใหม่ และให้นำตัวธิดาคนเล็กเจ้านครไปพระราชทาน แต่นางในกระซิบว่า ดูเหมือนว่านางจะขาดระดูอยู่ แต่พระเจ้ากรุงธนตรัสว่า "ได้ออกปากให้เขาแล้ว ก็พาไปเถอะ" เมื่อท้าวนางพาธิดาเจ้านครไปส่งนั้น เจ้าอุปราช (พัฒน์) ก็ทราบความลับนั้น มีความยำเกรงพระบารมีก็ต้องรับไว้เป็นท่านผู้หญิงกิตติมศักดิ์อยู่ตลอดอายุ และนางนั้นก็มีบุตรกับเจ้าพระยานคร (พัฒน์) เพียงคนเดียว คือ เจ้าพระยานคร (น้อย) คนต่อมา
[แก้] หน่วยการปกครอง
[แก้] หน่วยการปกครองส่วนภูมิภาค
การปกครองแบ่งออกเป็น 23อำเภอ-กิ่งอำเภอ 165 ตำบล 1428 หมู่บ้าน
 |
[แก้] การปกครองส่วนท้องถิ่น
แบ่งออกเป็น 1 องค์การบริหารส่วนจังหวัด 1 เทศบาลนคร 2 เทศบาลเมือง 24 เทศบาลตำบล และ 159 องค์การบริหารส่วนตำบล โดยมีรายชื่อเทศบาลดังนี้
|
|
|
|
[แก้] เศรษฐกิจ
[แก้] รายได้ประชากร
เศรษฐกิจโดยทั่วไปของจังหวัดขึ้นอยู่กับภาคเกษตร อาชีพหลัก คือ ทำสวนยางพารา ทำนา ทำไร่ การปลูกผลไม้ ทำสวนมะพร้าว การประมงและการเลี้ยงสัตว์ พัฒนาจากการสำรวจ พบว่า ประชาชนมีรายได้เฉลี่ยต่อคนต่อปี เท่ากับ 59,869 บาท ซึ่งเป็นอันดับที่ 11 ของภาคใต้
[แก้] สัญลักษณ์ประจำจังหวัด
- ตราสัญลักษณ์ประจำจังหวัด: พระบรมธาตุมีรัศมีล้อมรอบด้วย 12 นักษัตรโดยในสมัยเจ้าจันทรภาณุทรงมีพระปรีชาสามารถขยายอาณาเขตได้ครอบคลุมเมืองบริวารทั้งหลาย เมืองบริวารทั้งหมดต้องส่งเครื่องราชบรรณาการแก่เจ้าผู้ครองเมืองนครศรีธรรมราช บรรดาเมืองบริวารทั้ง 12 เมืองได้แก่
- เมืองสายบุรี ใช้ตราหนู เมืองสายบุรีเป็นเมืองเก่าบนฝั่งแม่น้ำสายบุรี ประกอบด้วยชุมชนเกษตรกรรมบนพื้นราบริมทะเลหลายแห่ง จัดเป็นหัวเมืองที่ 1 ในทำเนียบเมืองสิบสองนักษัตร ถือตราหนู (ชวด) เป็นตราประจำเมือง ปัจจุบันมีฐานะเป็นอำเภอในจังหวัดปัตตานี
- เมืองปัตตานี ใช้ตราวัว เมืองตานีเคยเป็นเมืองท่าสำคัญในภาคใต้ฝั่งตะวันออกซึ่งรู้จักในหมู่พ่อค้าต่างชาติช่วงพุทธศตวรรษที่ 10-18 ในชื่อ "ลังกาสุกะ" จัดเป็นหัวเมืองที่ 2 ในทำเนียบเมืองสิบสองนักษัตร ถือตราวัว (ฉลู) เป็นตราประจำเมือง ปัจจุบันคือจังหวัดปัตตานี
- เมืองกลันตัน ใช้ตราเสือ เมืองกลันตันเป็นชุมชนเก่าแก่ทางตะวันออกของคาบสมุทรมลายู แต่เดิมประชาชนนับถือศาสนาพุทธและฮินดู ในราวพุทธศตวรรษที่ 21 จึงเปลี่ยนไปนับถือศาสนาอิสลาม จัดเป็นหัวเมืองที่ 3 ในทำเนียบเมืองสิบสองนักษัตร ถือตราเสือ (ขาล) เป็นตราประจำเมือง ปัจจุบันมีฐานะเป็นรัฐหนึ่งของประเทศมาเลเซีย
- เมืองปะหัง ใช้ตรากระต่าย เมืองปะหังเป็นชุมชนทางตอนล่างของแหลมมลายู ติดกับไทรบุรีหรือเกดะห์ จัดเป็นหัวเมืองที่ 4 ในทำเนียบเมืองสิบสองนักษัตร ถือตรากระต่าย (เถาะ) เป็นตราประจำเมือง ปัจจุบันมีฐานะเป็นรัฐหนึ่งในประเทศมาเลเซีย
- เมืองไทรบุรี ใช้ตรางูใหญ่ เมืองไทรบุรีเป็นชุมชนเก่าทางฝั่งตะวันตกของแหลมมลายู พื้นที่ส่วนใหญ่เป็นที่ราบและบึงตม เดิมประชาชนนับถือพุทธศาสนา ล่วงถึงพุทธศตวรรษที่ 20 จึงเปลี่ยนไปนับถือศาสนาอิสลาม จัดเป็นหัวเมืองที่ 5 ในทำเนียบเมืองสิบสองนักษัตร ถือตรางูใหญ่ (มะโรง) เป็นตราประจำเมือง ปัจจุบันมีฐานะเป็นรัฐหนึ่งในประเทศมาเลเซีย ชื่อว่า "เกดะห์"
- เมืองพัทลุง ใช้ตรางูเล็ก เมืองพัทลุงเป็นชุมชนเก่าแก่แต่ครั้งพุทธศตวรรษที่ 11-13 ได้รับอิทธพลทางพุทธศาสนาจากนครศรีธรรมราชอย่างต่อเนื่องทุกยุคสมัย จัดเป็นหัวเมืองที่ 6 ในทำเนียบสิบสองนักษัตร ถือตรางูเล็ก (มะเส็ง) เป็นตราประจำเมือง ปัจจุบันคือจังหวัดพัทลุง
- เมืองตรัง ใช้ตราม้า เมืองตรังเป็นเมืองท่าชายฝั่งทะเลตะวันตก ตัวเมืองเดิมตั้งอยู่ที่ควนธานี ต่อมาได้ย้ายไปที่กันตังและทับเที่ยงตามลำดับ จัดเป็นหัวเมืองที่ 7 ในทำเนียบเมืองสิบสองนักษัตร ถือตราม้า (มะเมีย) เป็นตราประจำเมือง ปัจจุบันคือจังหวัดตรัง
- เมืองชุมพร ใช้ตราแพะ เมืองชุมพรเป็นชุมชนเกษตรและท่าเรือบนคาบสมุทรขนาดเล็ก มีประชากรไม่มากนักเนื่องจากดินฟ้าอากาศไม่อำนวยให้ทำมาหากิน จัดเป็นหัวเมืองที่ 8 ในทำเนียบเมืองสิบสองนักษัตร ถือตราแพะ (มะแม) เป็นตราประจำเมือง ปัจจุบันคือจังหวัดชุมพร
- เมืองบันทายสมอ ใช้ตราลิง เมืองบันทายสมอสันนิษฐานว่าเป็นเมืองไชยา ซึ่งเป็นชุมชนใหญ่มาแต่พุทธศตวรรษที่ ๑๐ เป็นอย่างน้อย มีร่องรอยความเจริญทางเศรษฐกิจและศาสนาพุทธนิกายหินยานและมหายาน รวมทั้งศาสนาฮินดูนิกายไวษณพและนิกายไศวะจำนวนมาก จัดเป็นหัวเมืองที่ 9 ในทำเนียบเมืองสิบสองนักษัตร ถือตราลิง (วอก) เป็นตราประจำเมือง ปัจจุบันเป็นอำเภอหนึ่งในจังหวัดสุราษฎร์ธานี
- เมืองสะอุเลา ใช้ตราไก่ เมืองสะอุเลาสันนิษฐานว่าเป็นเมืองท่าทองอุแทหรือกาญจนดิษฐ์ ซึ่งอยู่บริเวณที่ราบลุ่มแม่น้ำท่าทอง และลุ่มคลองกะแดะ เคยมีฐานะเป็นเมืองลูกหลวงชั้นเอกและเป็นแหล่งเพาะปลูกสำคัญของนครศรีธรรมราช จัดเป็นหัวเมืองที่ 10 ในทำเนียบเมืองสิบสองนักษัตร ถือตราไก่ (ระกา) เป็นตราประจำเมือง ปัจจุบันคืออำเภอกาญจนดิษฐ์ จังหวัดสุราษฎร์ธานี
- เมืองตะกั่วป่า ใช้ตราสุนัข เมืองตะกั่วป่าเคยเป็นเมืองท่าสำคัญทางฝั่งทะเลตะวันตก เป็นแหล่งผลิตดีบุกและเครื่องเทศมาแต่โบราณ จัดเป็นหัวเมืองที่ 11 ในทำเนียบเมืองสิบสองนักษัตร ถือตราสุนัข (จอ) เป็นตราประจำเมือง ปัจจุบันคืออำเภอตะกั่วป่า จังหวัดพังงา
- เมืองกระบุรี ใช้ตราหมู เมืองกระบุรีเป็นชุมชนเล็ก ๆ บนฝั่งแม่น้ำกระบุรี ภูมิประเทศส่วนใหญ่เป็นป่า และภูเขาสลับซับซ้อน จัดเป็นหัวเมืองที่ 12 ในทำเนียบเมืองสิบสองนักษัตร ถือตราสุกร (กุน) เป็นตราประจำเมือง ปัจจุบันมีฐานะเป็นอำเภอในจังหวัดระนอง
- ดอกไม้ประจำจังหวัด: ดอกราชพฤกษ์ (Cassis fistula)
- ต้นไม้ประจำจังหวัด: แซะ (Millettia atropurpurea)
- คำขวัญประจำเมือง: เราชาวนครอยู่เมืองพระ มั่นในสัจจะศีลธรรม กอปรกรรมดี มีมานะพากเพียร ไม่เบียดเบียนทำอันตรายผู้ใด
- คำขวัญประจำจังหวัด: นครศรีธรรมราช เมืองประวัติศาสตร์ พระธาตุทองคำ ชื่นฉ่ำธรรมชาติ แร่ธาตุอุดม เครื่องถมสามกษัตริย์ มากวัดมากศิลป์ ครบสิ้นกุ้งปู
- อักษรย่อจังหวัด : นศ.
[แก้] ประชากร
อำเภอเมืองนครศรีธรรมราช 266,668 นอกเขตเทศบาล 146,545 เทศบาลปากนคร 6,151 เทศบาลตำบลบางจาก 1,849 เทศบาลตำบลท่าแพ 4,101 เทศบาลนครนครศรีธรรมราช 108,022
[แก้] ศาสนา
ชาวนครศรีธรรมราชส่วนใหญ่นับถือศาสนาพุทธประมาณ 92.08% รองลงมาได้แก่ ศาสนาอิสลาม 7.03% ศาสนาคริสต์ 0.89% นอกจากนั้นเป็นศาสนาอื่น ๆ (ข้อมูลประชากร 1,508,096 คน ณ ตุลาคม 2549)
[แก้] การคมนาคม
ในตัวเมืองนครศรีธรรมราช มีรถสองแถววิ่งบริการรอบเมือง และจากนครศรีธรรมราชไปสู่จังหวัดข้างเคียง สามารถเลือกใช้บริการได้ทั้งรถตู้ รถแท็กซี่ รถโดยสาร และรถไฟ
[แก้] รถยนต์
การเดินทางจากกรุงเทพมายังนครศรีธรรมราช ใช้เส้นทางหลวงหมายเลข 4 กรุงเทพฯ-ประจวบคีรีขันธ์-ชุมพร แล้วใช้ทางหลวงหมายเลข 41 ผ่านสุราษฎร์ธานี-ทุ่งสง จนถึงนครศรีธรรมราช หรือถึงอำเภอพุนพิน สุราษฎร์ธานี แล้วใช้เส้นทางหลวงหมายเลข 401 เลียบชายฝั่งทะเลไปจนถึงนครศรีธรรมราช รวมระยะทาง 780 กิโลเมตร นอกจากนี้ยังสามารถเดินทางยังอำเภออื่นๆ หรือจังหวัดใกล้เคียงได้ โดยมีระยะทางดังนี้
- จากอำเภอเมืองนครศรีธรรมราชไปยังอำเภออื่นๆ
- อำเภอพรหมคีรี 21 กิโลเมตร
- อำเภอลานสกา 21 กิโลเมตร
- อำเภอเฉลิมพระเกียรติ 22 กิโลเมตร
- อำเภอท่าศาลา 28 กิโลเมตร
- อำเภอร่อนพิบูลย์ 32 กิโลเมตร
- อำเภอปากพนัง 36 กิโลเมตร
- อำเภอจุฬาภรณ์ 50 กิโลเมตร
- อำเภอช้างกลาง 50 กิโลเมตร
- อำเภอเชียรใหญ่ 52 กิโลเมตร
- อำเภอนบพิตำ 52 กิโลเมตร
- อำเภอทุ่งสง 55 กิโลเมตร
- อำเภอสิชล 66 กิโลเมตร
- อำเภอหัวไทร 66 กิโลเมตร
- อำเภอฉวาง 71 กิโลเมตร
- อำเภอชะอวด 71 กิโลเมตร
- อำเภอนาบอน 72 กิโลเมตร
- อำเภอพระพรหม 75 กิโลเมตร
- อำเภอพิปูน 93 กิโลเมตร
- อำเภอบางขัน 94 กิโลเมตร
- อำเภอขนอม 100 กิโลเมตร
- อำเภอทุ่งใหญ่ 102 กิโลเมตร
- อำเภอถ้ำพรรณรา 103 กิโลเมตร
- จากนครศรีธรรมราชไปยังจังหวัดใกล้เคียง
- กระบี่ 336 กิโลเมตร
- ตรัง 123 กิโลเมตร
- พัทลุง 112 กิโลเมตร
- สงขลา 161 กิโลเมตร
- สุราษฎร์ธานี 134 กิโลเมตร
[แก้] การบริการด้านคมนาคม
- รถไฟ จากสถานีรถไฟหัวลำโพง มีขบวนรถเร็ว และรถด่วน ไปนครศรีธรรมราช รวมระยะทาง 832 กิโลเมตร
- รถโดยสารประจำทาง บริษัท ขนส่ง จำกัด มีบริการรถโดยสารทั้งแบบธรรมดา และปรับอากาศ ออกจากสถานีขนส่งสายใต้ ถนนบรมราชชนนี อำเภอขนอม มีรถวี ไอ พี ปรับอากาศ ชั้น 1 ขนอม-กรุงเทพฯ และกรุงเทพฯ-ขนอม
- เครื่องบิน สายการบิน นกแอร์ และสายการบินวันทูโก มีบริการเครื่องบินเที่ยวบินไป/กลับนครศรีธรรมราชทุกวัน ก็
[แก้] สถานที่ท่องเที่ยว
[แก้] อำเภอเมือง
- วัดพระมหาธาตุวรมหาวิหาร
- ศาลหลักเมือง
- สวนสาธารณะสมเด็จพระศรีนครินทร์'๘๔ หรือทุ่งท่าลาด
- เก๋งจีนวัดแจ้ง
- พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ นครศรีธรรมราช
- กำแพงเมืองเก่า
- เจดีย์ยักษ์
- สวนสาธารณะเฉลิมพระเกียรติ ร.๙
- อนุสาวรีย์ไทย
- หอพระพุทธสิหิงค์ บริเวณหน้าศาลากลางจังหวัด
- วัดสวนหลวง
- สำนักวิปัสสนากรรมฐานวัดชายนา
- จวนออกญาเสนาภิมุข
- หอพระอิศวร
- หอพระนารายณ์
- เสาชิงช้า
- อนุสาวรีย์พระเจ้าศรีธรรมาโศกราช
- สวนสาธารณะศรีธรรมาโศกราช
- ศาลาโดหก หรือ ศาลาประดู่หก
- สระล้างดาบศรีปราชญ์
- สำนักศิลปะและวัฒนธรรม มหาวิทยาลัยราชภัฎนครศรีธรรมราช
[แก้] อำเภอลานสกา
- อุทยานแห่งชาติเขาหลวง
- น้ำตกกะโรม
- หมู่บ้านคีรีวง
- น้ำตกสอยดาว
- น้ำตกวังไม้ปัก
[แก้] อำเภอพรหมคีรี
- น้ำตกพรหมโลก
- น้ำตกอ้ายเขียว
- เรือนรับรองเมืองนคร
- วัดเขาขุนพนม
- บ้านปลายอวน
[แก้] อำเภอท่าศาลา
- อุทยานแห่งชาติเขานัน
- นํ้าตกสุนันทา
- นํ้าตกกรุงนาง
- นํ้าตกคลองปาว
- หาดทรายแก้ว
- หาดสระบัว
- หาดซันไรซ์
- โบราณคดีวัดโมคลาน
- มหาวิทยาลัยวลัยลักษณ์
[แก้] อำเภอสิชล
- เขาพลายดำ
- หาดหินงาม
- หาดปิติ
- น้ำตกสี่ขีด
- แหล่งโบราณคดีเขาคา
- อุทยานแห่งชาติน้ำตกสี่ขีด
- น้ำตกหน่อตง
- ถ้ำเขาพับผ้า
- ถ้ำสวนปราง
- น้ำตกภูริน
- ถ้ำโครำ
[แก้] อำเภอเชียรใหญ่
- วัดแม่เจ้าอยู่หัว
- ต้นไทรศักดิ์สิทธิ์
- ศูนย์ศิลปาชีพเนินธัมมัง
- ศาลเจ้าทวดปากเชียร
- วัดเขาแก้ววิเชียร
- จุดชมวิวบนเขาพระบาท
[แก้] อำเภอนบพิตำ
- น้ำตกกรุงชิง
- ล่องแก่งคลองกลาย
- ถ้ำหงส์
- น้ำตกยอดเหลือง
[แก้] อำเภอช้างกลาง
- น้ำตกท่าแพ
- น้ำตกสวนอาย
- น้ำตกสวนขัน
[แก้] อำเภอถ้ำพรรณรา
- วัดถ้ำทองพรรณรา
[แก้] อำเภอขนอม
- อุทยานแห่งชาติหาดขนอมหมู่เกาะทะเลใต้
- อ่าวขนอม
- หาดในเพรา
- หาดหน้าด่าน
- หาดในเปร็ด
- อ่าวท้องหยี่
- ถ้ำเขาวังทอง
- วัดกระดังงา
- วัดธาตุธาราม
- วัดเจดีย์หลวง
- โรงไฟฟ้าขนอม - โรงแยกก๊าซขนอม
[แก้] อำเภอปากพนัง
- พิพิธภัณท์เฉลิมพระเกียรติเพื่อการพัฒนาพื้นที่ลุ่มน้ำปากพนัง
- ชายทะเลปากพนังและแหลมตะลุมพุก
- บ้านรังนก
- วัดนันทาราม
[แก้] อำเภอร่อนพิบูลย์
- ศิลาจารึกเขาช่องคอย
- เขารามโรม
[แก้] อำเภอทุ่งสง
[แก้] อำเภอพิปูน
- น้ำตกกระแนะ
[แก้] อำเภอนาบอน
- น้ำตกคลองจัง
- จุดชมวิวเขาเหมน
[แก้] สิ่งศักดิ์สิทธิ์คู่บ้านคู่เมือง
- พระบรมธาตุเจดีย์ วัดพระมหาธาตุวรมหาวิหาร
- ศาลหลักเมือง
- พระพุทธสิหิงค์
- ท้าวขัตตุคาม-รามเทพ (ท้าวจตุคาม รามเทพ)
- หอพระอิศวร
- หอพระนารายณ์
- หอพระสูง
[แก้] อุทยานแห่งชาติทางบก
[แก้] อุทยานแห่งชาติทางทะเล
[แก้] เขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่า
- เขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าคลองกะทูน
[แก้] เทศกาลงานประเพณี
- ประเพณีแห่ผ้าขึ้นธาตุ
- ประเพณีเทศกาลเดือนสิบ
- ประเพณีชักพระ
- เทศกาลมหาสงกรานต์แห่นางดานเมืองนครศรีธรรมราช
[แก้] สินค้าพื้นเมืองและของที่ระลึก
- เครื่องถมนคร
- เครื่องทองเหลือง
- สร้อยนะโม สร้อยเงิน และสร้อยสามกษัตริย์
- ตัวหนังตะลุง
- ผลิตภัณท์ย่านลิเภา
- ผ้ายกเมืองนคร
[แก้] ห้างสรรพสินค้าในอำเภอเมืองนครศรีธรรมราช
- โรบินสัน โอเชี่ยน
- ท็อป์ ซุปเปอร์
- เทสโก้ โลตัส สาขานครศรีธรรมราช
- เทสโก้ โลตัส คุ้มค่า สาขาท่าศาลา
- ตลาดโลตัส สาขาปากพนัง
- คาร์ฟูร์
- แม็คโคร
- สหไทย สรรพสินค้า
- ลัคกี้ ดีพาร์ทเมนต์ สโตร์
- ศูนย์การค้าไทยโฮเต็ล
- เซ็นเตอร์พอยท์ ท่าวัง
- โบ๊เบ๊ ท่าวัง
- พงศ์พลาซ่า
[แก้] โรงแรมในอำเภอเมือง
- ทวินโลตัส
- แกรนด์ปาร์ค
- ไทยโฮเต็ล
- ทักษิณ
- มณเฑียร
- เพชรไพลิน
- บัวหลวง
- นครการ์เด้นท์
- นครโฮเต็ล
- อุดมโฮเต็ล
- โชคชัย
- ไทยหลี
- ไทยฟ้า
- นิวศรีทอง
- เมืองทอง
- สยามโฮเต็ล
- สากล
- เบญจธารา รีสอร์ท
- ทิวทุ่ง แฮปปี้ อินน์
- บ่อโพธิ์ รีสอร์ท
- ทรงไทย รีสอร์ท
- ราชา
- หัวถนน รีสอร์ท
- กะโรมอินน์ โฮเต็ล
- อินนิน รีโซเทล
- คารีน่า แมนชั่น
- วี พี เกสเฮ้าท์
- สระเรียง แมนชั่น
- วีพี แมนชั่น
- ฐานกนก แมนชั่น
- ศิริพัฒน์ อพาร์ตเม้นท์
- ท่าม้า เกสเฮ้า
[แก้] สถานบันการศึกษา
[แก้] การอุดมศึกษา
[แก้] รัฐบาล
- มหาวิทยาลัยวลัยลักษณ์ อำเภอท่าศาลา
- มหาวิทยาลัยราชภัฏนครศรีธรรมราช อำเภอเมืองนครศรีธรรมราช
- มหาวิทยาลัยรามคำแหง สาขาวิทยบริการเฉลิมพระเกียรติ จังหวัดนครศรีธรรมราช อำเภอพระพรหม
- มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลศรีวิชัย วิทยาเขตนครศรีธรรมราช ไสใหญ่ อำเภอทุ่งสง
- มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลศรีวิชัย วิทยาเขตนครศรีธรรมราช ทุ่งใหญ่ อำเภอทุ่งใหญ่
- มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลศรีวิชัย วิทยาเขตนครศรีธรรมราช ขนอม อำเภอขนอม
- มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณ์ราชวิทยาลัย วิทยาเขตนครศรีธรรมราช อำเภอเมืองนครศรีธรรมราช
- มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย วิทยาเขตศรีธรรมาโศกราช อำเภอเมืองนครศรีธรรมราช
- มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช ศูนย์วิทยพัฒนานครศรีธรรมราช อำเภอเมืองนครศรีธรรมราช
- วิทยาลัยพยาบาลบรมราชชนนี นครศรีธรรมราช อำเภอเมืองนครศรีธรรมราช
[แก้] เอกชน
- วิทยาลัยศรีโสภณ อำเภอเมืองนครศรีธรรมราช
- วิทยาลัยเทคโนโลยีภาคใต้ อำเภอทุ่งสง
[แก้] การอาชีวศึกษา
- โรงเรียนจรัสพิชากรอาชีวศึกษา [1] อำเภอเมืองนครศรีธรรมราช
- วิทยาลัยเทคนิคนครศรีธรรมราช อำเภอเมืองนครศรีธรรมราช
- วิทยาลัยเทคนิคสิชล อำเภอสิชล
- วิทยาลัยเทคนิคทุ่งสง อำเภอทุ่งสง
- วิทยาลัยเทคโนโลยีและอุตสาหกรรมการต่อเรือนครศรีธรรมราช อำเภอปากพนัง
- วิทยาลัยอาชีวศึกษานครศรีธรรมราช อำเภอเมืองนครศรีธรรมราช
- วิทยาลัยศิลปหัตถกรรมนครศรีธรรมราช อำเภอเมืองนครศรีธรรมราช
- วิทยาลัยเกษตรและเทคโนโลยีนครศรีธรรมราช อำเภอช้างกลาง
- วิทยาลัยการอาชีพนครศรีธรรมราช อำเภอพระพรหม
- วิทยาลัยการอาชีพหัวไทร อำเภอหัวไทร
- วิทยาลัยการอาชีพพรหมคีรี อำเภอพรหมคีรี
- วิทยาลัยสารพัดช่างนครศรีธรรมราช อำเภอเมืองนครศรีธรรมราช
[แก้] มัธยมศึกษา
- โรงเรียนเบญจมราชูทิศ นครศรีธรรมราช
- โรงเรียนกัลยาณีศรีธรรมราช
- โรงเรียนเมืองนครศรีธรรมราช
- โรงเรียนจุฬาภรณราชวิทยาลัย นครศรีธรรมราช
- โรงเรียนเตรียมอุดมศึกษา ภาคใต้
- โรงเรียนเฉลิมพระเกียรติสมเด็จพระศรีนครินทร์ นครศรีธรรมราช
- โรงเรียนเชียรใหญ่
- โรงเรียนปากพนัง
- โรงเรียนสตรีปากพนัง
- โรงเรียนพรหมคีรีพิทยาคม
- โรงเรียนทุ่งสง
- โรงเรียนสตรีทุ่งสง
- โรงเรียนศรีธรรมราชศึกษา
- โรงเรียนท่าศาลาประสิทธิ์ศึกษา
- โรงเรียนโยธินบำรุง
[แก้] อำเภอพิปูน
- โรงเรียนพิปูนสังฆรักษ์ประชาอุทิศ ตั้งอยู่ที่อำเภอพิปูน
- โรงเรียนนางเอื้อยวิทยา (ขยายโอกาส) ตั้งอยู่ที่อำเภอพิปูน
- โรงเรียนจุฬาภรณ์พิชญาคาร (ขยายโอกาส) ตั้งอยู่ที่อำเภอพิปูน
[แก้] แหล่งข้อมูลอื่น
-
- แผนที่ จาก มัลติแมป โกลบอลไกด์ หรือ กูเกิลแมปส์
- ภาพถ่ายทางอากาศ จาก เทอร์ราเซิร์ฟเวอร์
- ภาพถ่ายดาวเทียม จาก วิกิแมเปีย
|
|
||
|---|---|---|
| เมืองหลวง | กรุงเทพมหานคร |  |
| ภาคเหนือ | เชียงราย • เชียงใหม่ • น่าน • พะเยา • แพร่ • แม่ฮ่องสอน • ลำปาง • ลำพูน • อุตรดิตถ์ | |
| ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ | กาฬสินธุ์ • ขอนแก่น • ชัยภูมิ • นครพนม • นครราชสีมา • บุรีรัมย์ • มหาสารคาม • มุกดาหาร • ยโสธร • ร้อยเอ็ด • เลย • ศรีสะเกษ • สกลนคร • สุรินทร์ • หนองคาย • หนองบัวลำภู • อุดรธานี • อุบลราชธานี • อำนาจเจริญ | |
| ภาคกลาง | กำแพงเพชร • ชัยนาท • นครนายก • นครปฐม • นครสวรรค์ • นนทบุรี • ปทุมธานี • พระนครศรีอยุธยา • พิจิตร • พิษณุโลก • เพชรบูรณ์ • ลพบุรี • สมุทรปราการ • สมุทรสงคราม • สมุทรสาคร • สระบุรี • สิงห์บุรี • สุโขทัย • สุพรรณบุรี • อ่างทอง • อุทัยธานี | |
| ภาคตะวันออก | จันทบุรี • ฉะเชิงเทรา • ชลบุรี • ตราด • ปราจีนบุรี • ระยอง • สระแก้ว | |
| ภาคตะวันตก | กาญจนบุรี • ตาก • ประจวบคีรีขันธ์ • เพชรบุรี • ราชบุรี | |
| ภาคใต้ | กระบี่ • ชุมพร • ตรัง • นครศรีธรรมราช • นราธิวาส • ปัตตานี • พังงา • พัทลุง • ภูเก็ต • ยะลา • ระนอง • สงขลา • สตูล • สุราษฎร์ธานี | |
|
|
|
|---|---|
| ก่อน พ.ศ. 2500 | พระนคร • ธนบุรี • มีนบุรี • ธัญบุรี • กระบุรี • ตะกั่วป่า • พระตะบอง • พิบูลสงคราม • นครจำปาศักดิ์ • ลานช้าง • ประจันตคีรีเขต • ศรีโสภณ • หล่มสัก • สวรรคโลก • พระประแดง • หลังสวน • สายบุรี • กบินทร์บุรี • ขุขันธ์ • ไชยา • ไทยใหญ่ (เชียงตุง) • มาลัย (ไทรบุรี กลันตัน ตรังกานู และปะลิส) |
| เคยได้รับการพิจารณา | ไกลกังวล • สุวรรณภูมิมหานคร • แม่สอด • ฝาง |
| รออนุมัติ | ชุมแพ • ทุ่งสง • บึงกาฬ • พระนารายณ์ • นาทวี • สว่างแดนดิน • ไชยปราการ • เทิง |
