Zielony Staw Gąsienicowy
Z Wikipedii
| Zielony Staw Gąsienicowy | |
 U góry zdjęcia czarny szlak turystyczny, na dole Kotlinowy Stawek |
|
| Kontynent | Europa |
| Państwa |  Polska |
| Powierzchnia | 3,764 ha |
| Wymiary | 275 × 238 m |
| Głębokość • maksymalna |
15,1 m |
| Wysokość lustra wody | 1672 m n.p.m. |
| Rodzaj jeziora | polodowcowe |
| Jeziora Polski | |
Zielony Staw Gąsienicowy lub po prostu Zielony Staw[1] – jezioro polodowcowe w Tatrach Wysokich, położone na wysokości 1672 m n.p.m. w kotle lodowcowym poniżej Skrajnej Turni. Dawniej nosiło nazwę Suczy Staw (od złej suki, którą podobno w nim utopiono, a znaleziono w Jaskini Kasprowej). Zielony Staw jest największym jeziorem Zielonej Doliny Gąsienicowej i ósmym co do wielkości jeziorem polskich Tatr. Według danych z przewodnika Tatry Wysokie Witolda Henryka Paryskiego powierzchnia jeziora wynosi 3,84 ha (długość 275 m, szerokość 238 m), głębokość 15,1 m. Na zdjęciu satelitarnym z 2004 r. powierzchnia jest nieco mniejsza i wynosi 3,764 ha[2]. Wody jeziora cechuje duża przeźroczystość (nawet do 10 m) i jasnozielone zabarwienie wywołane niewielką ilością planktonu.
Dla wygody dziewiętnastowiecznych turystów w 1896 Towarzystwo Tatrzańskie zbudowało na północnym brzegu jeziora drewniany schron. Zniszczyły go śniegi w 1907.
Staw był od dawna sztucznie zarybiany, pierwszy raz w 1909. Ponownie w 1949 wypuszczono do stawu narybek pstrąga źródlanego. Początkowo, gdy jezioro było jeszcze bogate w plankton, ryby osiągnęły spore rozmiary. Później jednak, gdy ryby wyjadły plankton, większość z nich wyginęła. Staw zamarza w październiku-listopadzie, a rozmarza w maju-czerwcu[3].
[edytuj] Szlak turystyczny
– obok stawu przebiega czarny szlak z Roztoki Stawiańskiej na Świnicką Przełęcz (1 h)[4]
Przypisy
- ↑ Oficjalna nazwa stawu wg GUGiK to Zielony Staw, por. Wykaz nazw wód stojących. [dostęp 15 czerwca 2008].
- ↑ Magdalena i Tomasz Zwijacz Kozica. Tatrzańskie pojezierze. Tatry. Nr 2 (24), Wiosna 2008, s. 70-71. Zakopane : Tatrzański Park Narodowy, 2008. ISSN 0867-4531. (pl)
- ↑ Władysław Szafer: Tatrzański Park Narodowy. Zakład Ochrony Przyrody PAN, 1962.
- ↑ Tatry polskie. Mapa turystyczna 1:20 000. Piwniczna: Agencja Wyd. „Wit” S.c., 2006. ISBN 83-89580-00-4.
[edytuj] Bibliografia
- Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka Encyklopedia Tatrzańska. Wyd. Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.
- Józef Nyka: Tatry polskie. Przewodnik. Wyd. XIII. Latchorzew: Wyd. Trawers, 2003. ISBN 83-915859-1-3.
