Wilczomlecz pstry

Z Wikipedii

Wilczomlecz pstry
Systematyka wg Reveala
Domena	jądrowce
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	naczyniowe
Nadgromada	nasienne
Gromada	okrytonasienne
Klasa	Rosopsida
Rząd	wilczomleczowce
Rodzina	wilczomleczowate
Rodzaj	wilczomlecz
Gatunek	wilczomlecz pstry
Nazwa systematyczna
'Euphorbia epithymoides L.
Synonimy
Euphorbia polychroma A. Kern.
Kategoria zagrożenia w Polsce (CzL) EX EW E [E] V [V] R Kategoria: rzadki
Galeria zdjęć i grafik

Wilczomlecz pstry, ostromlecz pstry (Euphorbia epithymoides L.) – gatunek rośliny z rodziny wilczomleczowatych.

Spis treści 1 Rozmieszczenie geograficzne 2 Charakterystyka 3 Zagrożenia i ochrona 4 Zastosowanie 5 Przypisy 6 Bibliografia

[edytuj] Rozmieszczenie geograficzne

W Polsce osiąga północną granicę swojego występowania. Jest u nas gatunkiem bardzo rzadkim, występuje jedynie na Wyżynie Śląskiej we wsi Podwarpie oraz w trzech dzielnicach Dąbrowy Górniczej, na stanowiskach oderwanych od swojego głównego obszaru występowania^[1]. Łącznie znane jest tylko z 6 stanowisk (2004 r.).

[edytuj] Charakterystyka

Łodyga

Wzniesiona, gruba, owłosiona i w dolnej części pokryta czerwonymi łuskami. Osiąga przeważnie wysokość 20–30 cm. Pod ziemią posiada ukośne kłącze, z którego wyrasta pęk grubych pędów nadziemnych.

Liście

Ulistnienie skrętoległe. Liście podłużnie lancetowate, tępe i całobrzegie. W górnej części łodygi liście mają sercowatą nasadę. Podsadki w górnej części żółte, zmieniające z czasem barwę na pomarańczową. Mają jajowaty kształt i zwężoną nasadę. Wszystkie liście owłosione.

Kwiaty

Zebrane w 3–5 ramienną wierzchotkę. Są rozdzielnopłciowe, zebrane w cyjatium i silnie zredukowane. Kwiat męski ma tylko 1 pręcik, a kwiat żeński 1 słupek. Znajdują się razem na kubeczkowatym dnie kwiatowym i otoczone są poprzecznie jajowatymi miodnikami. Kwitnie od kwietnia do maja.

Owoc

Torebka pokryta czerwonymi brodawkami lub kosmkami, bez włosków. Pęka klapami wysypując brązowe, jajowate nasiona od ługości do 2,5 mm i pomarszczonej powierzchni.

Korzeń

Wytwarza pędy przybyszowe.

Biotop

Suche murawy, miejsca kamieniste, obrzeża lasów, pobocza dróg i pastwisk. Przeważnie występuje na podłożu zasobnym w węglan wapnia. Hemikryptofit, gatunek światłolubny.

[edytuj] Zagrożenia i ochrona

Roślina objęta jest w Polsce od 2004 r. ścisłą ochroną gatunkową.

Kategorie zagrożenia gatunku:

• Kategoria zagrożenia w Polsce wg Polskiej Czerwonej Księgi Roślin^[2]: VU (gatunek narażony).
• Kategoria zagrożenia w Polsce wg Czerwonej listy roślin i grzybów Polski^[3]: R (gatunek rzadki, potencjalnie zagrożony).

Na nielicznych stanowiskach swojego występowania zagrożeniem dla tego światłolubnego gatunku jest zacienienie spowodowane przez zarastanie terenu lasem. W 2004 r. cała populacja tego gatunku w Polsce liczyła zaledwie ok. 1000 osobników, z czego około połowa występowała w okolicy Dąbrowy Górniczej.

[edytuj] Zastosowanie

• Jest czasami uprawiany jako roślina ozdobna. Tworzy koliste kępy, szczególnie nadaje się na rabaty i do ogródków skalnych.

[edytuj] Przypisy

1. ↑ Białowieski Park Narodowy
2. ↑ K. Zarzycki, R. Kaźmierczakowa: Polska Czerwona Księga Roślin. Kraków: IB PAN, 2001. ISBN 83-85444-85-8. 
3. ↑ Zbigniew Mirek: Red list of plants and fungi in Poland. Czerwona lista roślin i grzybów Polski. Kazimierz Zarzycki. Kraków: IB PAN, 2006. ISBN 83-89648-38-5. 

[edytuj] Bibliografia