Wielka Buczynowa Turnia

Z Wikipedii

Wielka Buczynowa Turnia
Orla Perć. Szlak na Wielką Buczynową Turnię
Państwo	Polska, Europa
Pasmo	Tatry Wysokie, Karpaty
Wysokość	2182 m n.p.m.
Data zdobycia	19 sierpnia 1902
Pierwsze wejście	ks. Walenty Gadowski, Antoni Panek

Wielka Buczynowa Turnia – najwyższy (2182 m n.p.m.) szczyt w grupie Buczynowych Turni, znajdujący się pomiędzy Buczynowymi Czubami, od których oddziela ją Przełęcz Nowickiego, a Małą Buczynową Turnią, od której oddzielona jest Buczynową Przełęczą.

W grani pomiędzy Wielką Buczynową Turnią a Przełęczą Nowickiego widoczna jest niewielka, ale wyraźnie wyodrębniona turnia nazwana Budzową Igłą. Od masywu samej Wielkiej Buczynowej Turni oddziela ją Budzowa Przełączka. Wyżej, w południowej ścianie widnieje jeszcze kilka innych turniczek, z których najwyższa ma wysokość 2065 m n.p.m. i nazywana jest Buczynową Turniczką. Na stokach Buczynowej Turni często pojawiają się kozice.

Południowa ściana, schodząca do Buczynowej Dolinki ma ok. 310 m wysokości. W kierunku Doliny Pańszczycy nieco niższą ścianę (ok. 300 m) przecina grzęda (ok. 200 m wysokości). Grzędą i ścianami poprowadzono kilka dróg wspinaczkowych o różnej skali trudności.

Pierwsze turystyczne wejścia:

latem – ks. Walenty Gadowski, Antoni Panek 19 sierpnia 1902
zimą – Leon Loria, Jan Małachowski, Stanisław Zdyb 25 kwietnia 1911.

[edytuj] Szlaki turystyczne

– w pobliżu Wielkiej Buczynowej Turni poprowadzony jest szlak Orlej Perci (w 1903 r. przechodził przez sam szczyt, jednak odnowione w okresie międzywojennym znakowania omijają wierzchołek).