Wiatyk
Z Wikipedii
Wiatyk (łac. – viaticum – zapasy, zaopatrzenie na drogę) - w chrześcijaństwie, a w szczególności z liturgii katolickiej, komunia święta podawana choremu (najczęściej umierającemu), któremu w każdej chwili grozi śmierć. Traktowana jest jako pokarm na drogę do wiecznego życia. W miarę możliwości komunia powinna nastąpić w czasie mszy świętej odprawianej przy łożu umierającego i zostać podana pod obiema postaciami. Jeżeli chory nie może przyjmować pokarmu stałego, eucharystia może zostać mu podana pod postacią samego wina. W celebracji wiatyku niezwykle ważne jest także odnowienie przyrzeczeń chrzcielnych i wyznanie wiary oraz uzyskanie odpustu zupełnego.
Według średniowiecznych źródeł historycznych zdarzało się, że umierającym na polu bitwy rycerzom, pozbawionym pomocy kapłana, wkładano do ust źdźbło słomy lub trawy – jako symbol ich pragnienia przyjęcia wiatyku.
Zobacz też: glosariusz chrześcijaństwa
