Wespazjan Lanckoroński
Z Wikipedii
| Wespazjan Lanckoroński | |
| Herb | |
 |
|
| Data wyboru | 1670 |
| Urodzony | 1612 |
| Zmarł | 1677 Lwów |
Wespazjan Lanckoroński herbu Zadora - (ur. w 1612 - zm. 1677 we Lwowie), biskup kamieniecki od 1670, sekretarz królewski.
Od 1628 studiował na uniwersytecie jezuickim w Würzburgu. W 1630 wstąpił do nowicjatu jezuitów w prowincji Trewiru. W 1641 został profesorem egzegezy biblijnej w kolegium jezuickim wKrakowie. W 1642 zdymisjonowany z zakonu, został księdzem diecezjalnym. W 1645 został sekretarzem królewskim. W 1647 przebywał w Padwie. W 1659 mianowany kanonikiem i kustoszem sandomierskim. W tym też roku król Jan II Kazimierz mianował go swoim rezydentem w Wiedniu, skąd przesyłał swoje raporty i rozpowszechniał tam królewską gazetę Merkuriusz Polski. W 1670 został biskupem kamienieckim. W 1672 brał udział w sześcioosobowej radzie wojennej w czasie obrony Kamieńca Podolskiego, choć formalnie do niej nie należał. 26 sierpnia w obliczu załamania nerwowego przeprowadził uchwałę ludności o poddaniu się Turkom.
| Poprzednik Albert Koryciński |
 |
Biskup kamieniecki 1670-1677 |
|
Następca Jan Czarnecki |
