Walentin Głuszko
Z Wikipedii
Walentin Pietrowicz Głuszko, ros. Валентин Петрович Глушко (ur. 2 września 1908r. w Odessie zm. 10 stycznia 1989 r. w Moskwie) – rosyjski specjalista w zakresie techniki rakietowej, pionier w tej dziedzinie. Członek Akademii Nauk ZSRR. Absolwent Uniwersytetu Leningradzkiego (1929), kierował Laboratorium Dynamiki Gazów w Leningradzie, gdzie prowadził badania paliwa do silników rakietowych.
W 1930 r. przeprowadził badania nad zastosowaniem różnych materiałów do napędu rakiet, w latach 1930–1931 zbudował pierwsze rosyjskie silniki rakietowe na paliwo ciekłe. Od 1932 r. pracował z Siergiejem Korolowem. W 1938 r. został aresztowany i osadzony w specjalnym więzieniu TsKB-29. Uwolniono go w 1944 r. i wysłano do Niemiec, gdzie odpowiadał za zebranie dokumentacji silników rakietowych V-2. Był współtwórcą radzieckich rakiet balistycznych. Od 1972 r. był głównym konstruktorem radzieckiego programu kosmicznego.
Był twórcą silników RD-107 i RD-108 dla międzykontynentalnej rakiety balistycznej R-7, która po modernizacji posłużyła do wyniesienia w kosmos pierwszych satelitów Ziemi i pierwszego kosmonauty. Pod jego kierunkiem powstały silniki dla rakiet nośnych Proton i Energia oraz system radzieckiego wahadłowca Buran (lot w kosmos w 1988 r.). Kierował też pracami nad doskonaleniem kolejnych wersji statków Sojuz, nadzorował budowę stacji orbitalnych Salut i podstawowego modułu stacji Mir.
