Władysław Daniłowski (powstaniec styczniowy)
Z Wikipedii
Władysław Daniłowski | |
Lis |
|
Data urodzenia | 1841 |
Miejsce urodzenia | Sandomierz |
Data śmierci | 1878 |
Miejsce śmierci | Sankt Petersburg |
Rodzina | Daniłowscy |
Rodzice | August Daniłowski Anna Mejerówna |
Małżeństwo | Julia Cyrynówna |
Władysław Daniłowski herbu Lis (ur. 1841 w Sandomierzu, zm. 1878 w Sankt Petersburgu) – członek Rządu Narodowego w powstaniu styczniowym, członek Komitetu Centralnego Narodowego w 1862, zesłaniec syberyjski, pamiętnikarz.
W 1858 rozpoczął studia na Akademii Medyko-Chirurgicznej. Należał do tajnego kółka samokształceniowego, od 1861 do kółka rewolucyjnego. Od lipca tego roku był przywódcą Komitetu Akademickiego[1]. Za udział w manifestacji patriotycznej 15 października 1861 więziony był kilka tygodni w Cytadeli Warszawskiej. Na początku 1862 przystąpił do Komitetu Miejskiego, później do 3 sierpnia 1862 był członkiem Komitetu Centralnego. Będąc zwolennikiem Ludwika Mierosławskiego, pertraktował z nim w Paryżu warunki objęcia przywództwa przyszłego powstania.
Po wybuchu powstania został mianowany członkiem Komisji Wykonawczej Rządu Narodowego. Udał się w misji do Paryża, wioząc Ludwikowi Mierosławskiemu wezwanie do objęcia dyktatury. Po powrocie uczestniczył w bitwach pod Krzykawką i Nową Wsią. 28 lutego 1863 jako samozwańczy komisarz Rządu Narodowego przy dyktatorze Mierosławskim został usunięty z Komisji Wykonawczej i wyjechał do Krakowa. W wyniku denuncjacji agenta od zakupu broni został aresztowany we Wrocławiu i osadzony w więzieniu w Berlinie, z którego udało mu się uciec. W Paryżu związał się z agentem generał-policmajstra Królestwa Kongresowego Fiodora Fiodorowicza Trepowa; dzięki intrygom tegoż został komisarzem fikcyjnego Rządu Narodowego. W wyniku prowokacji Aleksandra Zwierzchowskiego [2]został ściągnięty do kraju i wydany w ręce władz rosyjskich, a następnie osadzony na Pawiaku. Od 1866 przebywał na zesłaniu w Minusińsku, od 1869 – w Cywilsku.
[edytuj] Bibliografia
- Janusz Iwaszkiewicz, Władysław Daniłowski, w: Polski Słownik Biograficzny, t. IV, Kraków 1938, s. 420-421.
Przypisy
- ↑ * Stefan Kieniewicz, Warszawa w powstaniu styczniowym, Warszawa 1983, s. 84
- ↑ Ibidem, s. 203-204.
Stefan Bobrowski • Władysław Daniłowski • Agaton Giller • Mateusz Gralewski • Gerwazy Gzowski • Leon Królikowski • Stanisław Krzemiński • Witold Marczewski • Julian Surzycki • Jan Wernicki