Víctor Espárrago
Z Wikipedii
| Víctor Espárrago | ||
| Imię i nazwisko | Víctor Rodolfo Espárrago Videla | |
| Data i miejsce urodzenia |
6 października 1944 Montevideo, Urugwaj |
|
| Pozycja | pomocnik | |
| Wzrost | 174 cm | |
| Waga | 73 kg | |
| Kariera piłkarska | ||
|---|---|---|
| Lata | Klub | M (G) |
| 1963 1964-1965 1966-1973 1973-1975 1975-1979 1979-1981 |
 Danubio Cerro Nacional Sevilla Recreativo Nacional |
|
| Reprezentacja narodowa | ||
| Lata | Reprezentacja | |
| 1965-1974 | Urugwaj | 40 (1) |
| Kariera trenerska | ||
| Lata | Klub/Reprezentacja | |
| 1985-1987 1987-1988 1988-1991 1991-1992 1992-1994 1994-1995 1995-1996 1996-1997 2004-2006 |
Nacional Cádiz Valencia Sevilla Albacete Balompié Real Valladolid Sevilla Real Saragossa Cádiz |
|
Víctor Rodolfo Espárrago Videla (6 października 1944) - piłkarz urugwajski, pomocnik. Wzrost 174 cm, waga 73 kg. Później trener.
Jako piłkarz klubu Nacional Montevideo był w kadrze reprezentacji Urugwaju w finałach mistrzostw świata w 1966 roku, gdzie Urugwaj dotarł do ćwierćfinału. Espárrago nie zagrał w żadnym meczu.
Będąc wciąż graczem Nacionalu wziął udział wraz z reprezentacją Urugwaju w finałach mistrzostw świata w 1970 roku. Urugwaj został czwartą drużyną świata, a Espárrago zagrał we wszystkich sześciu meczach - z Izraelem, Włochami, Szwecją, ZSRR, Brazylią i Niemcami. Duży rozgłos zdobył dzięki kontrowersyjnej bramce zdobytej w ćwierćfinałowym meczu z ZSRR.
Jako gracz hiszpańskiej Sevilli wystąpił w finałach mistrzostw świata w 1974 roku. Urugwaj odpadł już w fazie grupowej, a Espárrago wystąpił we wszystkich trzech meczach - z Holandią, Bułgarią i Szwecją.
Nigdy nie zagrał w turnieju Copa América.
Od 4 grudnia 1965 do 23 czerwca 1974 rozegrał w reprezentacji Urugwaju 40 meczów i zdobył 1 bramkę[1]
Grał początkowo w klubach Danubio i Cerro, skąd w 1965 znalazł się w Nacionalu. Z klubem tym odniósł najwięcej sukcesów - sześć razy zdobył mistrzostwo Urugwaju (w 1966, 1969, 1970, 1971, 1972 oraz w 1980), wygrał Copa Interamericana (w 1972), dwukrotnie zdobył Copa Libertadores i Puchar Interkontynentalny (w 1970 i 1980). W 1973 przeniósł się z Nacionalu do Hiszpanii, do klubu Sevilla. Potem grał w Recreativo Huelva. W 1979, na zakończenie piłkarskiej kariery, wrócił do Nacionalu. W klubie tym rozegrał łącznie 431 meczów i zdobył 62 bramki.
Po zakończeniu kariery piłkarskiej został trenerem i w 1985 został szkoleniowcem Nacionalu. W 1987 przeniósł się do Hiszpanii, gdzie pracowal w klubach Cádiz CF, Valencia, Sevilla, Albacete Balompié, Real Valladolid i Real Saragossa.
Przypisy
[edytuj] Źródło
- Andrzej Gowarzewski, Encyklopedia piłkarska FUJI (Tom 8): Herosi Mundiali, Wydawnictwo GiA, Katowice 1993, ISBN 83-900227-6-3, str. 63
[edytuj] Linki zewnętrzne
- RSSSF - reprezentacja Urugwaju w finałach mistrzostw świata
- RSSSF - Urugwaj w eliminacjach do finałów mistrzostw świata
1 Mazurkiewicz • 2 Troche • 3 Manicera • 4 Forlán • 5 Gonçalves • 6 Caetano • 7 Cortés • 8 Urruzmendi • 9 Sasía • 10 Rocha • 11 Pérez • 12 Sosa • 13 Díaz • 14 Emilio Álvarez • 15 Ubiñas • 16 Eliseo Álvarez • 17 Salvá • 18 M. Viera • 19 Silva • 20 Ramos • 21 Espárrago • 22 Taibo • trener: O. Viera
1 Mazurkiewicz • 2 Ancheta • 3 Matosas • 4 Ubiñas • 5 Montero Castillo • 6 Mújica • 7 Cubilla • 8 Rocha • 9 Espárrago • 10 Maneiro • 11 Morales • 12 Santos • 13 Sandoval • 14 Cámera • 15 Fontes • 16 Caetano • 17 Bareño • 18 Gómez • 19 Zubía • 20 Cortés • 21 Losada • 22 Corbo • trener: Hohberg
1 Mazurkiewicz • 2 Jáuregui • 3 Masnik • 4 Forlán • 5 Montero Castillo • 6 Pavoni • 7 Cubilla • 8 Espárrago • 9 Morena • 10 Rocha • 11 Corbo • 12 Santos • 13 de Simone • 14 Garisto • 15 González • 16 Cardaccio • 17 Jiménez • 18 Mantegazza • 19 Milar • 20 Silva • 21 Gómez • 22 Fernández • trener: Porta
