Trzy kolory. Niebieski

Z Wikipedii

Trzy kolory: Niebieski
Oryginalny tytuł	Trois couleurs: Bleu
Gatunek	dramat
Kraj produkcji	Francja Polska Szwajcaria
Język	francuski
Główne role	Juliette Binoche Benoît Régent
Data premiery	10 stycznia 1993 1 września 1993
Czas trwania	94 min
Produkcja
Reżyseria	Krzysztof Kieślowski
Scenariusz	Krzysztof Piesiewicz Krzysztof Kieślowski Agnieszka Holland
Muzyka	Zbigniew Preisner
Zdjęcia	Sławomir Idziak
Produkcja	Marin Karmitz
Od lat	18
Trzy kolory: Niebieski na FilmPolski.pl
Trzy kolory: Niebieski na IMDb

Trzy kolory. Niebieski (fran. Trois couleurs: Bleu) - film fabularny z 1993 roku w reżyserii Krzysztofa Kieślowskiego.

Scenariusz filmu napisali Krzysztof Kieślowski i Krzysztof Piesiewicz, muzyka do niego jest dziełem Zbigniewa Preisnera. Niebieski jest pierwszą częścią trylogii, w skład której wchodzą także:

Tytułowe trzy kolory nawiązują do barw francuskiej flagi i haseł Wielkiej Rewolucji Francuskiej: Wolność, Równość, Braterstwo.

[edytuj] Fabuła

Uwaga! W dalszej części artykułu znajdują się szczegóły fabuły lub zakończenia utworu.

Film jest złożonym studium psychologicznym traktującym o osobistej wolności. Trzydziestotrzyletnia Julie (Binoche) traci w wypadku samochodowym córeczkę i męża, wybitnego kompozytora. Po nieudanej próbie samobójczej, zrywa więzy z otaczającymi ją dotychczas ludźmi, opuszcza piękny wiejski dom i zaszywa się w paryskim mieszkaniu. Ucieczka od przeszłości kończy się niepowodzeniem - kobietę odnajduje Olivier, zakochany w Julie przyjaciel jej męża. Olivier postanawia dokończyć utwór zmarłego tragicznie kompozytora, na cześć jednoczącej się Europy. Poza tym Julie dowiaduje się, że mąż miał kochankę, prawniczkę Sandrine, a ta urodzi jego dziecko.

[edytuj] Obsada

Juliette Binoche - Julie Vignon-de Courcy
Benoît Régent - Olivier Benoit
Charlotte Very - Lucille
Emmanuelle Riva - matka Julie
Florence Pernell - Sandrine
Helen Vincent - dziennikarka
Guillaume De Tonquédec - Serge

[edytuj] Nagrody

Film otrzymał w sumie 7 nagród, między innymi Złotego Lwa na festiwalu w Wenecji w 1993 roku i Cezara dla Juliette Binoche jako najlepszej aktorki w 1994 roku.

[edytuj] Ciekawostki

W jednej ze scen Julie wchodzi na salę rozpraw, na której przemawia Polak - to Karol (Zbigniew Zamachowski) - tę samą scenę, ale kręconą z innej kamery, widzimy w Białym
Tuż przed końcowymi napisami słyszymy z offu Hymn o Miłości św. Pawła