Trzy kolory. Biały
Z Wikipedii
Trzy kolory. Biały | |
Oryginalny tytuł | Trois couleurs: Blanc |
Gatunek | dramat czarna komedia |
Kraj produkcji | Francja Polska Szwajcaria |
Język | francuski polski |
Główne role | Julie Delpy Zbigniew Zamachowski |
Data premiery | 25 lutego 1994 26 stycznia 1994 |
Czas trwania | 88 min |
Produkcja | |
Reżyseria | Krzysztof Kieślowski |
Scenariusz | Krzysztof Piesiewicz Krzysztof Kieślowski |
Muzyka | Zbigniew Preisner |
Zdjęcia | Edward Kłosiński |
Scenografia | Halina Dobrowolska |
Produkcja | Marin Karmitz |
Trzy kolory. Biały na FilmPolski.pl | |
Trzy kolory. Biały na IMDb |
Trzy kolory: Biały (fran. Trois couleurs: Blanc) - film fabularny z 1993 roku w reżyserii Krzysztofa Kieślowskiego.
Scenariusz filmu napisali Krzysztof Kieślowski i Krzysztof Piesiewicz, muzyka do niego jest dziełem Zbigniewa Preisnera. Biały jest środkową częścią trylogii, w skład której wchodzą również:
Tytułowe trzy kolory nawiązują do barw francuskiej flagi i haseł Wielkiej Rewolucji Francuskiej: Wolność, Równość, Braterstwo.
Spis treści |
[edytuj] Fabuła
Małżeństwo Karola (Zamachowski), polskiego fryzjera mieszkającego w Paryżu, z Dominique (Delpy) rozpada się wskutek niedopełniania przez niego obowiązków małżeńskich. Kobieta pozostawia go bez grosza przy duszy, a zrozpaczony mężczyzna ląduje w paryskim metrze, gdzie poznaje Mikołaja (Gajos), zamożnego Polaka pragnącego umrzeć. Mężczyźni zaprzyjaźniają się, Mikołaj pomaga Karolowi przedostać się do Polski - szmuglując go w... walizce. Karol żyje chęcią zemsty na podstępnej żonie i aby zdobyć majątek rzuca się w wir półlegalnych interesów.
[edytuj] Obsada
- Zbigniew Zamachowski - Karol Karol
- Julie Delpy - Dominique Vidal
- Janusz Gajos - Mikołaj
- Jerzy Stuhr - Jurek, brat Karola
- Cezary Pazura - właściciel kantoru
- Grzegorz Warchoł - "Elegant", partner właściciela kantoru
- Jerzy Trela - pan Bronek, kierowca Karola
- Jerzy Nowak - stary farmer
- Aleksander Bardini - notariusz
- Cezary Harasimowicz - inspektor policji
- Bartłomiej Topa - Jacek, pracownik firmy Karola
- Barbara Dziekan - pani Ewa, kasjerka w kantorze
- Marzena Trybała - pracownica Hotelu Marriott
- Piotr Machalica - człowiek pod kantorem
[edytuj] Ciekawostki
- Biały jako jedyny z trylogii rozgrywa się (częściowo) w Polsce i, także jako jedyny, zawiera wiele akcentów humorystycznych - Kieślowskiemu udało się uchwycić komiczne absurdy polskiej transformacji z początku lat 90. XX wieku
- Karol i Dominique wspólnie pojawią się przez moment w Niebieskim i w finałowej scenie Czerwonego
- Jerzy Stuhr zagrał w filmie Kieślowskiego po raz szósty i ostatni; wcześniej wystąpił w następujących filmach: Blizna, Spokój, Amator, Przypadek i Dekalog X
- Z.Zamachowski i J.Stuhr po raz drugi grają u Kieślowskiego braci, poprzednio w Dekalogu X
- W Białym pojawiają się także inne paralelizmy do wcześniejszych filmów Kieślowskiego: C.Harasimowicz w Dekalogu X grał oficera milicji - w Białym inspektora policji; G.Warchoł w Dekalogu X wcielił się w postać partnera właściciela sklepu filatelistycznego, w Białym jest partnerem właściciela kantoru; B.Dziekan w Dekalogu V zagrała bileterkę w kinie, w Białym pojawia się jako kasjerka w kantorze
[edytuj] Zobacz też
[edytuj] Linki zewnętrzne
- Biały w bazie filmweb.pl
1966: Tramwaj • 1967: Koncert życzeń • 1973: Przejście podziemne • 1975: Personel • 1976: Blizna •
1976: Spokój • 1979: Amator • 1981: Krótki dzień pracy • 1981: Przypadek • 1984: Bez końca •
1987: Krótki film o zabijaniu • 1988: Krótki film o miłości • 1988: Dekalog • 1991: Podwójne życie Weroniki •
1993: Trzy kolory. Niebieski • 1993: Trzy kolory. Biały • 1994: Trzy kolory. Czerwony