Tadeusz Pini
Z Wikipedii
Tadeusz Pini (ur. 9 kwietnia 1872 we Lwowie, zm. 7 września 1937 tamże) – polski wydawca, krytyk i historyk literatury.
W 1895 ukończył filologię polską na Uniwersytecie Lwowskim. Od 1897 do 1905 pracował jako nauczyciel w gimnazjum we Lwowie i Tarnowie. Był także działaczem Towarzystwa Literackiego im. Adama Mickiewicza. W latach 1905-1907 był redaktorem naczelnym "Pamiętnika Literackiego". W 1905 zaprotestował przeciwko wyróżnieniu przez Akademię Umiejętności pracy Tretiaka (z 1904) o Juliuszu Słowackim, gdyż uważał ją za oskarżycielską. Wydarzenie to spowodowało poważny spór w środowisku związanym z Akademią. Polemizował również ze Stefanem Żeromskim. W latach 1908-1911 redagował serie "Nauki i Sztuki", zaś w 1909-1912 – "Bibliotekę Klasyków Polskich".
Od roku 1917 przebywał w Warszawie, gdzie od 1923 wspierał prowadzenie Instytutu Wydawniczego "Biblioteka Polska". W 1930 wrócił do Lwowa i został kierownikiem spółki wydawniczej "Parnas Polski". Od 1933 był też redaktorem serii "Biblioteki Poetów Polskich".
W historii literatury zajmował się szczególnie epoką romantyzmu, a w niej Zygmuntem Krasińskim, i postromantyzmu. Opracował m.in.: Pisma Krasińskiego, Wybór pism Mieczysława Romanowskiego, Dzieła Słowackiego, Dzieła wszystkie Mickiewicza.
Pochowany został na Cmentarzu Łyczakowskim.
