Szafarz

Z Wikipedii

Ten artykuł wymaga dopracowania zgodnie z zaleceniami edycyjnymi. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdziesz na stronie dyskusji tego artykułu. Po naprawieniu wszystkich błędów można usunąć tę wiadomość.

Szafarz - osoba zarządzająca powierzonym jej dobrem, współcześnie menadżer. W chwili obecnej słowo to używane jest w odniesieniu do osoby udzielającej sakramentu.

W Kościele katolickim szafarzami sakramentów są:

• Chrzest: sakramentu chrztu udziela biskup, prezbiter lub diakon, a w nagłym przypadku gdy nie ma nikogo z powyższych - każdy człowiek, także niechrześcijanin, byleby miał intencję czynienia tego, co czyni Kościół.
• Bierzmowanie: sakramentu bierzmowania udziela biskup, a w szczególnych przypadkach, np. przyjęcie do Kościoła (Chrzest, Pierwsza Komunia św. i Bierzmowanie) osoby dorosłej - kapłan delegowany przez biskupa.
• Eucharystia: do sprawowania wymagane są święcenia w stopniu co najmniej Prezbitera, w związku z tym jej szafarzem jest ksiądz lub biskup. Udzielanie Komunii Świętej jest również możliwe przez Diakona a w sytuacjach nadzwyczajnych może to czynić akolita lub Szafarz Nadzwyczajny Komunii Świętej
• Spowiedź: w sytuacji zwyczajnej sakramentu pokuty ważnie udziela ksiądz (prezbiter) lub biskup posiadający zwyczajną władzę kluczy (jurysdykcję). W stanie konieczności (zagrożenie życia), Kościół uzupełnia brakującą jurysdykcję i sakramentu ważnie udziela i ze wszystkich cenzur kanonicznych ważnie uwalnia każdy kapłan, choćby był suspendowany, ekskomunikowany czy nawet miał żonę i gromadkę dzieci, gdyż był uprzednio przeniesiony do stanu laickiego.
• Namaszczenie chorych: sakramentu namaszczenia chorych udziela ksiądz (prezbiter) lub biskup
• Małżeństwo: Ochrzczeni udzielają sobie sakramentu małżeństwa w obecności przedstawiciela Kościoła - prezbitera lub diakona, albo świeckiego delegowanego przez biskupa miejsca, który ich związek małżeński potwierdza i błogosławi (z wyj. świeckiego) w obecności co najmniej dwóch świadków. Zawarcie małżeństwa przez katolika ze strona nieochrzczoną wymaga każdorazowo pisemnego indultu biskupa miejsca oraz złożenia pisemnego zapewnienia przez stronę katolicką, iż dzieci z tego związku będą wychowywane w wierze katolickiej.
• Kapłaństwo: sakramentu kapłaństwa (zarówno święceń diakonatu, prezbiteratu, jak i episkopatu) może udzielić tylko biskup. Prezbitera na biskupa konsekruje godnie tylko ten biskup, który posiada ku temu dekret polecający, wydany przez Ojca świętego.