Still Life (gra)
Z Wikipedii
| Still Life | |
|---|---|
| Producent | Microïds |
| Wydawca | Dreamcatcher/The Adventure Company |
| Projektant | Mathieu Lariviére, Jean-François Peletier |
| Silnik | Virtools (zmodyfikowany silnik z gry Syberia 2) |
| Data wydania | 14 kwietnia 2005 (świat); 18 listopada 2005 (Polska) |
| Gatunek | przygodowa |
| Tryb gry | Singleplayer |
| Kategorie wiekowe | ESRB: Mature (17+), PEGI: 18+ |
| Platforma | Windows, Xbox |
| Nośniki | CD (2) |
| Wymagania | Intel Pentium III 1,2GHz, 128MB RAM, karta dźwiękowa, Karta graficzna 64 MB, 1,2 GB wolnego miejsca na dysku twardym (wymagania zalecane) |
| Kontrolery | mysz, klawiatura |
Still Life (ang. [Martwa natura ew. Wciąż żyje]) jest typową grą przygodową utrzymaną w konwencji "point and click" – sterowanie w niej odbywa się głównie poprzez klikanie myszą na odpowiednie elementy otoczenia. Gra stanowi bezpośredni sequel innej przygodówki Microïds "Post Mortem", ma tych samych bohaterów (Gus MacPherson) oraz zbliżony klimat. Podobnie jak w innych, starszych dziełach Microïds (np. Syberia i Syberia 2), tak i tutaj sterujemy trójwymiarowymi postaciami po starannie wykonanym, częściowo animowanym, dwuwymiarowym tle.
Gra wyróżnia się na tle pozostałych gier producenta – jest mroczna i krwawa. Rozwiązujemy w niej zagadkę wyjątkowo brutalnych morderstw dokonywanych w Chicago na samotnych kobietach.
Spis treści |
[edytuj] Fabuła gry
[edytuj] Czas i miejsce
Akcja gry rozpoczyna się we współczesnym Chicago, w rozdziałach retrospekcyjnych przenosimy się do Pragi z końca lat dwudziestych ubiegłego wieku.
[edytuj] Bohaterowie
Główną bohaterką gry jest Victoria MacPherson, młoda i wyjątkowo ambitna agentka FBI specjalizująca się w sprawach morderstw i gwałtów. Drugą postacią, nad którą możemy przejąć kontrolę, jest jej dziadek Gustav MacPherson, główny bohater gry Post Mortem. W grze przewija się również szereg innych postaci, mających znaczny wpływ na fabułę: przyjaciel Victorii prowadzący galerię sztuki, jej ojciec, agent David Miller, agentka Clairice pracująca w prosektorium, prascy policjanci, sutenerzy, artyści i ulicznice.
[edytuj] Główne wątki
Victoria prowadzi śledztwo w sprawie morderstw, które z każdą kolejną ofiarą stają się coraz bardziej brutalne. Decyduje się odwiedzić ojca, aby zawieźć mu prezent świąteczny. W domu znajduje pamiętnik dziadka, w którym opisana jest historia dochodzenia, prowadzonego przez niego w Pradze pod koniec lat dwudziestych ubiegłego stulecia. Victoria zauważa przerażająco dużo podobieństw między tymi dwoma sprawami, mimo iż dzieli je niemal 70 lat. Tytuł oznaczający martwą naturę nie został użyty przez przypadek – morderca inspiruje się portretami praskich prostytutek.
[edytuj] Technikalia
Tła, szczególnie w części praskiej, wykonane są w sposób wyjątkowo sugestywny i plastyczny, z ogromną dbałością o detale. Chłodne, sterylne biura, opuszczone rudery, tętniące przepychem, eksluzywne domy rozkoszy. Na szczególną uwagę zasługują obrazy powstałe specjalnie pod potrzeby gry, autorstwa Daniela Perrona. Na filmy został nałożony celowo pogarszający jakość filtr. Każdy znaleziony przedmiot można obejrzeć po dowolnym kątem. Zbieranie dowodów wymaga wykonania odpowiedniej procedury: obfotografowania i wzięcia do odpowiedniego opakowania. Zagadki w grze są wyjątkowo trudne, jednocześnie logiczne i wciągające, przypominają te z serii Silent Hill. Na uwagę zasługuje porównywanie miejsc z brodni z ich wcześniejszymi zdjęciami, pieczenie ciastek świątecznych w oparciu o poemat nt. idealnego mężczyzny czy też otwieranie zamka do drzwi składającego się z kilkunastu zapadek.
[edytuj] Klimat
Gra momentami ciężka i krwawa, nieprzeznaczona dla wrażliwych osób, w innych miejscach jest spokojna i stonowana. Postaci dość często posługują się niecenzuralnym słownictwiem. Niektóre sceny mają charakter drastyczny, szczególnie końcowe partie Pragi. Gra pod względem klimatu nawiązuje do takich pozycji filmowych jak Vidocq, Siedem, czy Kolekcjoner kości. W przypadku gier zauważyć można podobieństwa do słynnego Blade Runnera produkcji Electronic Arts, oraz w pewnych aspektach do serii Silent Hill.
[edytuj] Zakończenie
Zakończenie ma charakter niejednoznaczny, intrygujący i otwarty, sugeruje powstanie kolejnej części przygód rodziny MacPhersonów.
