Starożytne Królestwo Izraela

Z Wikipedii

To jest artykuł z cyklu Starożytny Izrael  p • d • e  Izrael predynastyczny Władcy i namiestnicy starożytnego Izraela/Judy/Judei Królestwo Izraela Królestwa Izraela i Judy Królowie Judy i Izraela Wojny Izraelitów Panowanie Asyrii Panowanie Babilonii Panowanie Grecji Powstanie Machabeuszów Państwo Machabeuszy Panowanie Rzymu Wojna żydowska (66-73) Powstanie Bar-Kochby Inne artykuły Historia Palestyny lata 395-1948 Historia Izraela od 1948 roku

Starożytne Królestwo Izraela istniało na Bliskim Wschodzie (tereny dzisiejszego Izraela, Autonomii Palestyńskiej, Syrii i Jordanii) od około X wieku p.n.e. do VI wieku p.n.e..

Spis treści 1 Król Saul 2 Król Dawid 3 Król Salomon 4 Podzielenie monarchii 5 Przypisy 6 Zobacz też

[edytuj] Król Saul

Około 1030 p.n.e. zagrożone przez Filistynów plemiona Izraelitów zjednoczyły się, tworząc państwo, którego pierwszym królem został Saul. Tak powstało Starożytne Królestwo Izraela.

Najczęściej jako daty panowania Saula podaje się - w zależności od przyjętej długości rządów - lata:

• 1042-1012 p.n.e.^[1],
• 1040-1010 p.n.e.^[2],
• 1030-1010 p.n.e.^[3],
• 1020-1010 p.n.e.^[4],
• 1020-1000 p.n.e.^[5].

Przez cały okres swojego panowania, Saul prowadził nieustanne wojny z Moabitami, Ammonitami, Edomitami, Amalekitami i Filistynami. Po krótkim okresie panowania zginął w 1010 p.n.e. w walce z Filistynami na wzgórzach Gilboa.

[edytuj] Król Dawid

Za panowania drugiego, Dawida (około 1006 p.n.e.-970 p.n.e.), Izraelici podporządkowali sobie zbrojnie inne plemiona zamieszkujące tereny Kanaanu (Filistynów, Moabitów i Aramejczyków), które zmuszone do uległości stały się niewolnikami. Izraelici podbili znaczne terytoria na północy i południu oraz zdobyli Jerozolimę, przenosząc do niej z Hebronu stolicę swojego królestwa. Rozpoczęły się czasy potęgi i świetności Izraela.

[edytuj] Król Salomon

Syn Dawida, Salomon (ok. 971 p.n.e.-931 p.n.e.), sprawował władzę w okresie pokoju i zajął się administracyjnym, gospodarczym oraz prawnym umocnieniem swego królestwa. Zadbał o rozwój rolnictwa, wydobycia miedzi, budowę dróg i floty handlowej. Legenda biblijna uczyniła z Salomona wzór mądrego i sprawiedliwego władcy, przypisując mu autorstwo setek przypowieści i pieśni oraz sprawiedliwe wyroki sądowe (wyrok salomonowy). Za jego panowania powstała w Jerozolimie wielka Świątynia. Wyniósł on Izrael do szczytu powodzenia w wielu dziedzinach.

[edytuj] Podzielenie monarchii

Po śmierci Salomona nastąpiło podzielenie królestwa Izraela na dwa oddzielne:

• królestwo Judy - położone na południu, ze stolicą w Jerozolimie (dwa pokolenia) i
• królestwo Izraela - położone na północy (dziesięć zbuntowanych pokoleń pod wodzą Jeroboama I).

Przypisy

[edytuj] Zobacz też

• historia Izraela