Stanisław Ostroróg (kasztelan międzyrzecki)

Z Wikipedii

Stanisław Ostroróg herbu Nałęcz, (ur. ok. 1520 - zm. 1568) – kasztelan międzyrzecki, działacz reformacyjny. Był synem Wacława kasztelana kaliskiego i Urszuli z Kutna. W 1548 był sekretarzem królewskim i posłował do cesarza, odwożąc mu insygnia Złotego Runa po zmarłym Zygmuncie I, za co dostał starostwo kościańskie. W 1522 otrzymał kasztelanię międzyrzecką i starostwo zamechskie w ziemi przemyskiej. Nawiązał bliskie stosunki z księciem Albrechtem, który w 1554 zabiegał dla niego o starostwo malborskie.

Już w 1555 roku utrzymywał luterańskiego duchownego w Grodzisku, w tym samym roku uczestniczył w pierwszym różnowierczym synodzie w Poznaniu. W maju 1556 protestował wobec starosty generalnego przeciw królewskim mandatom antyreformacyjnym. Mimo zabiegów Jana Łaskiego nie zdecydował się na połączenie z różnowiercami małopolskimi i we wrześniu 1558 organizował synod w Poznaniu na którym postanowiono pozostać przy wyznaniu augsburskim. W maju 1559 w Królewcu naradzał się z księciem Albrechtem nad projektem zwołania wspólnego synodu luteranów polskich i pruskich. W sprawach politycznych był stronnikiem Hohenzollernów. Jego poparcia szukał elektor brandenburski, zabiegając w 1558 o następstwo tronu polskiego dla swojego syna Zygmunta. W 1565 dostał od króla starostwo chełmskie za to, że pożyczył królowi na wojnę inflancką 22 tys. zł. Był właścicielem Grodziska, z którego zrobił niekoronowaną stolicę wielkopolskiego luteranizmu, połowy Międzychodu, od 1556 posiadał Chocz i ponad 20 wsi w Wielkopolsce, Kryłów i kilka wsi w ziemi chełmińskiej. Zmarł w marcu 1568 roku.

Z małżeństwa zawartego w 1544 roku z Zofią Teczyńską, miał synów Jana wojewodę poznańskiego i Mikołaja kasztelana bełskiego.