Smilodon populator

Z Wikipedii

Smilodon populator
Systematyka
Domena	eukarioty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ssaki
Podgromada	ssaki żyworodne
Szczep	łożyskowce
Rząd	drapieżne
Rodzina	kotowate
Podrodzina	Machajrodonty
Plemię	Smilodontini
Rodzaj	Smilodon
Gatunek	Smilodon populator
Nazwa systematyczna
Smilodon populator
(Lund, 1842)

Smilodon populator (tygrys szablozębny) - wymarły kopalny drapieżnik z rodziny kotowatych z plejstocenu, należący do wymarłej podrodziny machairodontidae.

Największy z opisanych smilodonów. Pojawił się około 1 miliona lat temu w Ameryce Północnej, gdzie zajmował w późnym plejstocenie niszę głównego drapieżnika. Po połączeniu obu kontynentów amerykańskich, zasiedlił tereny Ameryki Południowej. Doskonale zachowane szczątki tego kota znaleziono w wielu rejonach Ameryce Południowej. Prawdopodobnie ciężar dorosłego samca przekraczał 300 kg, zwierzę zaś mogło osiągać wysokość do 1,2 m w kłębie czyli osiągało rozmiary większe od współczesnego afrykańskiego lwa. Istnieją liczne przesłanki na temat trybu życia tych kotów: przypuszcza się m.in. że podobnie jak współczesne lwy żyły w stadach. Dowodem na to mogą być szczątki wielu osobników w jednym miejscu, co sugeruje możliwość istnienia u nich zachowań społecznych. Zaleczone złamania na niektórych kościach pozwalają sugerować, że ranne osobniki były karmione przez resztę grupy. Znaleziono kości gnykowe smilodonów, co udowadnia, że zdolne były do wydawania ryków podobnie jak dzisiejsze wielkie kotowate. Jeżeli przesłanki, sugerujące stadny tryb życia smilodonów okazałyby się prawdziwe, drapieżniki te mogłyby atakować nawet bardzo duże ssaki. Smilodon populator doczekał się pojawienia człowieka w Nowym Świecie. Wyginął 10 tys. lat temu.