SM25
Z Wikipedii
| SM25 | |
 SM25-002 w Muzeum Kolejnictwa w Warszawie |
|
| Producent | Fablok  |
| Lata budowy | 1961-1963 |
| Układ osi | C |
| Masa służbowa | 37 ton |
| Długość ze zderzakami | 8644 mm |
| Szerokość | 3150 mm |
| Wysokość | 4139 mm |
| Rozstaw osi skrajnych | 4200 mm |
| Średnica kół | 1100 mm |
| Zapas paliwa | 920 kg |
| Typ silnika spalinowego | Wola 1DVSa/31-350 |
| Moc znamionowa | 257 kW |
| Rodzaj przekładni | hydrauliczna |
| Prędkość konstrukcyjna | 60 km/h |
| System hamulca | Oerlikon i ręczny |
| Sterowanie wielokrotne | jest |
| System ogrzewania | brak |
SM25 (oznaczenie fabryczne 9D350) - lokomotywa spalinowa produkcji polskiej, wytwarzana w zakładach Fablok w Chrzanowie w latach 1961-1963.
Projekt pierwszej polskiej lokomotywy z przekładnią hydrauliczną systemu Voith L26 opracowany został w latach 1959-1960 wraz z projektem wagonu motorowego SN80. Nowe lokomotywy miały zastąpić spalinowozy SM30 o przestarzałej konstrukcji. Zastosowano w nich wiele innowacji: nowe technologie produkcji, umieszczenie kabiny i pomostów zapewniające optymalne warunki pracy manewrowej, zastosowano izolację akustyczną. Wyprodukowano tylko 3 egzemplarze, a następnie produkcję przerwano z powodu problemów z dostawą przekładni hydraulicznych niemieckiej firmy Voith importowanych za dewizy. Spalinowozy serii SM25 stacjonowały w lokomotywowni w Krakowie, a z eksploatacji zostały wycofane w latach 70. XX wieku.
Do celów muzealnych zachowano egzemplarz SM25-002 wyprodukowany w roku 1962 (nr fabryczny 5427), znajdujący się obecnie w Muzeum Kolejnictwa w Warszawie.
