Selbstschutz

Z Wikipedii

Selbstschutz (niem. Samoobrona) – nazwa posiada dwa znaczenia:

współczesne: określenie jednostek obrony lokalnej tworzonej na wypadek klęsk żywiołowych w Niemczech, Austrii oraz Szwajcarii

historyczne: niemiecka organizacja paramilitarna złożona z mniejszości niemieckiej działająca w czasie I wojny światowej i II wojny światowej ; do "Selbstschutzu" wstępowali etniczni Niemcy zamieszkujący dotychczas tereny polskie. Istniała również na terenie Czechosłowacji.

[edytuj] I wojna światowa

Na terenie Górnego Śląska bojówki "Selbstschutzu" dokonywały ataków na Polaków i śląskich aktywistów opowiadających się za przyłączeniem Śląska do Polski, na siedziby polskojęzycznych gazet i prześladowały lokalną ludność. Brały też udział, po stronie niemieckiej, w walkach w III Powstaniu Śląskim, przeciwstawiając się przyłączeniu Górnego Śląska do Polski. W trakcie walk dokonywały licznych zbrodni m.in. we wsi Strzebniów na Opolszczyźnie, gdzie wymordowały kilkudziesięciu cywili i powstańców śląskich.

[edytuj] II wojna światowa

"Selbstschutz" został ponownie utworzony w późnych latach 30. w Polsce i Czechosłowacji. Aktywiści "Selbschutzu" terroryzowali czeską ludność w rejonie Sudetów.^[1]^[2]

W okresie międzywojennym w Polsce istniała szeroka siatka organizacji współpracujących z Rzeszą Niemiecką (niem. Deutsches Reich) przeciw Państwu Polskiemu. Organizacje te to między innymi: Jungdeutsche Partei (działała na terenie całej Polski), Deutsche Vereinigung (Pomorze poznańskie), Deutscher Volksbund (Śląsk), Deutscher Volksverbarid (Łódzkie), oraz filialne stowarzyszenia i związki. Razem zrzeszały one 25% ludności niemieckiej.^[3]

Organizacje te utrzymywały tajne kontakty z partyjnymi i państwowymi centralami berlińskimi: NSDAP, Auslandsorganisation, Gestapo, SD, Abwehrą i in. Prowadziły też wrogą działalność dywersyjną (szpiegowską, sabotażową, prowokacyjną, polityczno-destrukcyjną) opierając się na wytycznych przekazywanych z owych organizacji.

Już w październiku 1938 agenci SD organizowali "Selbstschutz" na terenie Polski. Przedstawiciele mniejszości niemieckiej, którzy posiadali polskie obywatelstwo otrzymywali szkolenie w zakresie sabotażu oraz walki partyzanckiej.

Przed rozpoczęciem wojny aktywiści "Selbstschutzu" przygotowywali listy Polaków, którzy mieli zostać zamordowani podczas "Operacji Tannenberg" (90% Polaków trafiło z nich do obozów koncentracyjnych w pierwszych latach okupacji niemieckiej^[4]). Wraz z agresją III Rzeszy na Polskę 1 września 1939, jednostki "Selbstschutzu" ropoczęły działania zbrojne przeciwko ludności polskiej i polskim siłom zbrojnym, jednocześnie podejmując działania sabotażowe, mające na celu wspomożenie niemieckiej inwazji. W połowie września chaotyczne i niezależne działania organizacji zostały podporządkowane oficerom SS. Na czele ugrupowania stanął Gustav Berger, zaś w poszczególnych rejonach okupacji niemieckiej takich jak Prusy Zachodnie, Górny Śląsk, czy rejon Warthegau ustawiono lokalnych dowódców.

Podczas gdy SS nadzorowało całość operacji, lokalne jednostki pozostawały pod kontrolą tych z Niemców, którzy udowodnili swoje zaangażowanie na początku wojny.

"Selbstschutz" organizował również obozy koncentracyjne dla Polaków. Czasami były one organizowane tam, gdzie wcześniej powstały obozy tworzone przez Wehrmacht lub niemiecką policję. Obozów takich było 19. Znajdowały się w następujących miejscowościach: Bydgoszcz, Brodnica, Chełmno, Dorposz Szlachecki, Kamień Krajeński, Karolewo, Lipno, Łobżenica, Nakło, Nowy Wiec koło Skarszew, Nowe nad Wisłą, Piastoszyn, Płutowo, Sępolno Krajeńskie, Solec Kujawski, Tuchola, Wąbrzeźno, Wolental koło Skórcza, Wyrzysk. Uwięzieni w tych obozach Polacy, w tym kobiety oraz dzieci, w większości zostali zamordowani w okrutny sposób. Rozstrzeliwanych dobijano łopatami, kolbami, a niekiedy zakopywano żywcem. Przed rozstrzelaniem kobiety były gwałcone i zmuszane do układania w wykopanych dołach swoich dzieci.

Historycy oceniają iż większość z około 50.000 zamordowanych Polaków podczas pierwszych dni okupacji niemieckiej to ofiary "Selbschutzu". W Prusach Zachodnich dowodzony przez Ludolfa von Alvensleben'a "Selbstschutz", mający 17.667 członków, do 5 października 1939 roku zamordował 4.247 Polaków. Alvensleben uskarżał się do oficerów "Selbstschutzu", że zbyt mało Polaków zostało zastrzelonych (niemieccy oficerowie donosili, że tylko "część" Polaków została "zniszczona" w rejonie, podając 20 tys. jako liczbę zamordowanych w Zachodnich Prusach). Dowódca "Selbstschutz" w Karolowie Wilhelm Richardt orzekł, iż nie chce budować zbyt dużych obozów dla Polakow i ich karmić, i że to honor dla Polaków, iż ich trupy będą nawozem dla niemieckiej ziemi. Wśród członków "Selbschutzu" nie było sprzeciwu lub braku entuzjazmu wobec podjętych działań. Jeden dowódca został zwolniony ze służby po tym, jak nie zagarnął wszystkich wymaganych Polaków i dokonał egzekucji "zaledwie" 300 osób.

Liczbę członków organizacji ocenia się na od 82.000^[5] do 100.000^[6], z ogólnej populacji 740.000 Niemców w przedwojennej Polsce.^[7] Oznacza to, iż co 10. przedstawiciel mniejszości niemieckiej w Polsce uczestniczył w zorganizowanym, wrogim Polsce, dokonującym zbrodni na narodzie polskim, ugrupowaniu. Te proporcje byłyby większe, gdyby uwzględnić tylko męską dorosłą część niemieckiej populacji, pomijając dzieci,kobiety, starców, oraz inne osoby, które uczestniczyć w organizacji nie mogły.

Ze względu na niesubordynacje organizacja została rozwiązana na przełomie 1939 r. - 1940 r.

Istnienie tak dużej paramilitarnej organizacji utworzonej z mniejszości niemieckiej na terenie Polski, która działa na szkodę Państwa Polskiego i dokonywała zbrodni na obywatelach polskich było jednym z powodów, dla których w 1945 roku znaczna ilość niemieckiej mniejszości w Polsce została wysiedlona do Niemiec.

[edytuj] Bibliografia

Christopher R. Browning, The Origins of the Final Solution: The Evolution of Nazi Jewish Policy, September 1939-March 1942, University of Nebraska Press, ISBN 0-8032-1327-1
Keith Bullivant, Geoffrey Giles, Germany and Eastern Europe: Cultural Identities and Cultural Differences