Ronnie Bucknum
Z Wikipedii
Ronald "Ronnie" Bucknum (ur. 5 kwietnia 1936 roku w Alhambrze, zm. 14 kwietnia 1992 roku w San Luis Obispo) - był amerykańskim kierowcą wyścigowym.
Karierę rozpoczął w 1956 roku. W latach 1959-1964 czterokrotnie zdobywał tytuł mistrza Stanów Zjednoczonych w kategorii samochodów sportowych. Podczas jednego z wyścigów (na torze Sebring) został wypatrzony przez inżynierów koncernu Hondy, co umożliwiło mu niespodziewany debiut w Formule 1.
Honda debiutowała w Formule 1 podczas Grand Prix Niemiec na torze Nürburgring w 1964 roku, gdzie kierowcą modelu RA271 był właśnie nieznany szerzej w Europie Bucknum.
W latach 1964-1966 wystąpił łącznie w 11 wyścigach Formuły 1. Jedyne punkty wywalczył podczas Grand Prix Meksyku w 1965 roku, gdzie zajął piąte miejsce. Co ciekawe, wyścig ten zakończył się zwycięstwem drugiego z kierowców Hondy, Richie Ginthera.
W 1966 roku Bucknum zajął trzecie miejsce w 24-godzinnym wyścigu w Le Mans.
Po powrocie do Stanów Zjednoczonych; w latach 1967-1970 startował w mistrzostwach IndyCar. W 23 wyścigach odniósł jedno zwycięstwo (na torze Michigan International Speedway w 1968 roku). Karierę zakończył w serii Trans-Am w latach 70. XX wieku.
Zmarł przedwcześnie w wyniku przewlekłych powikłań cukrzycy.
Jego syn, Jeff, również jest kierowcą wyścigowym.
