Riurik (1892)
Z Wikipedii
| Riurik | |
 |
|
| Historia |  |
|---|---|
| Położenie stępki | 1899 |
| Wodowanie | 19 maja 1890 |
| Oddanie do służby | 22 października 1892 |
| Wycofanie ze służby | 4 sierpnia 1904 |
| Status okrętu | zatopiony w bitwie pod Ulsan |
| Stocznia | Zakłady Bałtyckie, Sankt Petersburg |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność | standardowa - 10 933 ton pełna - 11 690 ton |
| Długość | 132,6 m |
| Szerokość | 20,4 m |
| Zanurzenie | 7,9 m |
| Napęd | siłownia: 4 maszyny parowe potrójnego rozprężania, 8 kotłów parowych cylindrycznych, 2 śruby napędowe, moc: 13 588 KM |
| Prędkość | 18,8 węzłów |
| Zasięg | 7790 Mm przy prędkości 10 w (inne dane: 6700 Mm/10 w) |
| Załoga | 719 ludzi (763 w 1904) |
| Uzbrojenie | 4 działa kalibru 203 mm model 1884 Zakładów Obuchowskich, w odkrytych stanowiskach burtowych na dziobie i rufie, chronione maskami, 16 dział 152 mm Canet model 1891 (w kazamatach), 6 dział 120 mm Canet model 1891 (w stanowiskach burtowych), 6 dział 47 mm Hotchkiss model 1896 L/43, 10 dział 37 mm Hotchkiss model 1896 , 2 działa 63,5 mm Baranowskiego dla oddziałów desantowych, 6 stałych nadwodnych wyrzutni torpedowych kaliber 381 mm (1 na dziobie, 1 na rufie, po 2 na burtach), 2 kutry parowe z miotaczami min kalibru 254 mm |
Riurik (Рюрик), Ruryk - rosyjski krążownik pancerny z okresu wojny rosyjsko-japońskiej. Nazwę tę nosił także drugi rosyjski krążownik pancerny "Riurik" (II).
Spis treści |
[edytuj] Historia
Zaprojektowany i zbudowany w Rosji w Sankt Petersburgu, był to jeden z prekursorów klasy krążowników pancernych na świecie, oficjalnie klasyfikowany w Rosji jako krążownik I rangi. Opracowany pod kątem prowadzenia wojny krążowniczej - zwalczania żeglugi nieprzyjaciela na oceanach (działań rajderskich), był pierwszym przedstawicielem tzw. rosyjskiej linii rozwoju krążowników pancernych, której dalszym rozwinięciem były okręty "Rossija" i "Gromoboj". Jako pierwszy we flocie rosyjskiej wprowadził szybkostrzelne działa artylerii średniej Canet. Oprócz maszyn parowych, posiadał jeszcze początkowo pomocniczo ożaglowanie. Opancerzenie składało się z wąskiego pasa pancernego na linii wodnej, osiągającego maksymalną grubość na śródokręciu i pokładu pancernego jak w krążownikach pancernopokładowych.
Wprawdzie w chwili projektowania "Riurika" klasa krążowników pancernych na świecie jeszcze nie miała ustalonych cech, lecz wadami zapoczątkowanej przez niego linii rosyjskich krążowników było mało perspektywiczne rozmieszczenie artylerii głównej - w stanowiskach na burtach, przez co salwę burtową stanowiły jedynie dwa działa 203 mm (z czterech), a także mała powierzchnia pancerza burtowego.
Stępkę okrętu położono w Zakładach Bałtyckich w Sankt Petersburgu 19 maja 1890, wodowano go 22 października 1892, natomiast oficjalnie wszeł do służby 16 października 1895 (daty według kalendarza juliańskiego).
[edytuj] Służba
Po wejściu do służby w 1895, wszedł w skład rosyjskiej Eskadry Oceanu Spokojnego i został przebazowany na Daleki Wschód. W kwietniu 1896 odwiedził Nagasaki. W chwili wybuchu wojny rosyjsko-japońskiej wchodził w skład władywostockiego zespołu krążowników, zwalczającego żeglugę japońską. M.in. w lutym 1904 zespół operował na Morzu Japońskim, w kwietniu wykonał rajd na Wonsan, topiąc dwa japońskie statki i transportowiec wojska "Kinshu Maru", a 15 czerwca wykonał rajd na Cieśninę Koreańską. Podczas tej ostatniej akcji, "Riurik" torpedą uszkodził transportowiec "Sado Maru". Pod koniec lipca, zespół rosyjski z "Riurikiem" wyszedł przez Cieśninę Tsugaru na Ocean Spokojny i zwalczał żeglugę w Zatoce Tokijskiej, u brzegów Japonii.
"Riurik" został zatopiony 14 sierpnia 1904 w bitwie koło wyspy Ulsan - wielokrotnie trafiony przez japońskie krążowniki pancerne i pancernopokładowe i obezwładniony, został ostatecznie samozatopiony przez załogę (zginęło 204 marynarzy, 305 rannych).
[edytuj] Dane techniczne:
- zapas węgla: 1663-1933 t.
[edytuj] Uzbrojenie
- 4 działa kalibru 203 mm model 1884 Zakładów Obuchowskich, w odkrytych stanowiskach burtowych na dziobie i rufie, chronione maskami
- długość lufy L/35 kalibrów, masa pocisku 88 kg, donośność 9070 m
- 16 dział 152 mm Canet model 1891 (w kazamatach)
- długość lufy L/45 kalibrów, masa pocisku 41,5 kg, donośność 11 100 m
- 6 dział 120 mm Canet model 1891 (w stanowiskach burtowych)
- długość lufy L/45 kalibrów, masa pocisku 20,4 kg, donośność 9630 m
[edytuj] Opancerzenie
stalowe
- burty - pas pancerny: 203-254 mm (wymiary 80,5 х 2,07 m)
- wewętrzny pokład pancerny: 51-76 mm
- stanowisko dowodzenia: 152 mm
- ogólna masa pancerza - 1485 t. - 13% konstrukcji
