Prawo Moseleya

Z Wikipedii

Prawo Moseleya stwierdza, że pierwiastki kwadratowe z częstości linii widm rentgenowskiego ν' pierwiastków chemicznych różniących się liczbą atomową Z układają się na linii prostej:

gdzie:

• - częstość promieniowania rentgenowskiego
  • λ - długość fali promieniowania
  • - częstotliwość promieniowania, gdzie c szybkość światła
• Z - ładunek jądra (liczba atomowa)
• k',σ - stałe dla danej linii widmowej

Prawo powyższe zostało odkryte w 1913 roku przez Henry'ego Moseleya.

Można je też zapisać dla częstotliwości promieniowania jako

  gdzie  

lub dla energii kwantów promieniowania rentgenowskiego (odpowiada energii przejść elektronowych w atomie):

  gdzie  

gdzie:

• h - stała Plancka, .

Widma rentgenowskie pierwiastków chemicznych, tzw. widma charakterystyczne, układają się w charakterystyczne serie nazywane K, L, M ... (seria K odpowiada największej energii), których najbardziej energetyczne linie oznaczane są odpowiednio K_α1, L_α1 M_α1.

• Dla serii K, σ = 1
• Dla serii L, σ = 7,4 (w przybliżeniu)

Prawo Moseleya było wykorzystane do odkrycia "brakujących pierwiastków", np. Hf prawie identyczny chemicznie z cyrkonem Zr został zidentyfikowany w 1923 roku dzięki swojemu widmu rentgenowskiemu przez Holendra Dirka Costera i Węgra György von Hevesy'ego.