Pozdrowienie ołtarza

Z Wikipedii

Pozdrowienie ołtarza - oddanie czci ołtarzowi, stanowiącemu symbol Chrystusa, przez kapłana, jako reprezentanta ludu. Obrzęd ten ma miejsce w części mszy zwanej Obrzędami Wstępnymi. Symbolika tego obrzędu związana jest z poglądami św. Ambrożego. Tak o oddaniu czci ołtarzowi traktuje Ogólne Wprowadzenie do Mszału Rzymskiego: "Po przyjściu do prezbiterium kapłan, diakon i usługujący oddają cześć ołtarzowi przez głęboki ukłon. Na znak czci kapłan oraz diakon całują ołtarz; kapłan według uznania okadza krzyż i ołtarz." Tak więc pozdrowienie ołtarza przebiega w trzech etapach:

[edytuj] Pokłon

Wyraża szacunek dla ołtarza, który symbolizuje Chrystusa. Jest to pokłon głęboki, który dodatkowo wyraża naszą małość, ułomność w stosunku do Chrystusa.

[edytuj] Ucałowanie ołtarza

Zwyczaj ten przyjęli chrześcijanie ze zwyczajów pogańskich. Ci bowiem całowali ołtarz, próg świątyni czy stół rodzinny by podkreślić swój szacunek względem tych obiektów. W chrześcijaństwie zwyczaj całowania ołtarza rozpowszechnił się w IV wieku. Oprócz szacunku dla symbolizowanego przez ołtarz Chrystusa często widziano w nim również hołd dla leżącej na ołtarzu księgi ewangelii oraz znajdujących się w mensie ołtarzowej relikwii męczenników. Ciekawa jest również interpretacja Innocentego III, który widział w tym zwyczaju powitanie Chrystusa, w osobie kapłana, z kościołem, symbolizowanym poprzez relikwie.

[edytuj] Okadzenie

Okadzanie jest fakultywne, jednak zaleca się jego stosowanie podczas ważniejszych uroczystości. Pierwsze wzmianki o tym zwyczaju pochodzą z IX wieku. Obecnie ołtarz okadza się najczęściej poprzez obejście go z dymiącą kadzielnicą. Podczas obchodzenia ołtarza okadza się również krzyż ołtarzowy. Wyraża to wiarę że msza jest tą samą ofiarą którą Chrystus złożył za nas na drzewie krzyża.