Modlitwa powszechna

Z Wikipedii

Modlitwa powszechna (zwana też Modlitwą Wiernych) jest w kościele katolickim częścią Liturgii Słowa. Ma miejsce na zakończenie liturgii słowa, jako odpowiedź zgromadzenia na usłyszane Boże Słowo. Podczas tej modlitwy kapłan, diakon lub lektor, bądź wierni przedstawiają Bogu w sposób uroczysty intencje, w których sprawowana jest dana Msza święta. Każde wezwanie składa się z dwóch członów : w pierwszym zawiera się adresata / adresatów naszej modlitwy, w drugim właściwa intencja wobec tych, których wymieniono w członie pierwszym. Każde wezwanie kończy się wspólną aklamacją zgromadzenia, najczęściej śpiewaną(śpiew jest zalecony w tej części mszy).

Przebieg modlitwy wiernych: Przewodniczący celebracji z miejsca przewodniczenia rozpoczyna i kończy modlitwę powszechną (OWMR 71 i 108). Odczytywanie wezwań tej modlitwy nie należy do kapłana. Wezwania wygłasza diakon, w jego zastępstwie lektor, lub inny wierny świecki. Może to czynić z ambony lub z innego odpowiedniego miejsca. Wezwania te winny być nieliczne, ułożone w duchu mądrej wolności, zwięzłe i wyrażające błagania całej wspólnoty. Ma ich być przynajmniej cztery, a najwyżej sześć. W modlitwie powszechnej należy uwzględnić następujące intencje:

• za Kościół
• za rządzących i o zbawienie całego świata
• za doświadczonych trudnościami
• za miejscową wspólnotę (OWMR 70)

W modlitwę powszechną wplata się również intencje okolicznościowe - odnoszące się do intencji mszy, ceremonii itp. Podczas ślubu zgromadzenie modli się za nowożeńców, w mszy za zmarłych znajdujemy intencję modlitewną za zmarłych itp.