Pięciornik złoty
Z Wikipedii
| Pięciornik złoty | |
 |
|
| Systematyka wg Reveala | |
| Domena | jądrowce |
| Królestwo | rośliny |
| Podkrólestwo | naczyniowe |
| Nadgromada | nasienne |
| Gromada | okrytonasienne |
| Klasa | Rosopsida |
| Rząd | różowce |
| Rodzina | różowate |
| Rodzaj | pięciornik |
| Nazwa systematyczna | |
| Potentilla aurea L. | |
 Galeria zdjęć i grafik |
|
Pięciornik złoty (Potentilla aurea L.) – gatunek byliny należący do rodziny różowatych. Występuje w górach środkowej Europy, w Polsce wyłącznie w Sudetach i Karpatach.
Spis treści |
[edytuj] Morfologia
- Pokrój
- Roślina gęstokępkowa. Pędy kwiatowe wyrastają z boku płonych różyczek liściowych. Pędy rzadko zakorzeniają się.
- Łodyga
- Wzniesiona, o wysokości do 25 cm.
- Liście
- Głównie liście różyczkowe. Są one długoogonkowe, dłoniasto złożone, składają się z 5 jednakowej wielkości listków. Listki te mają klinowato-jajowaty kształt i wierzchołki ostro ząbkowane. Ich brzegi są srebrzysto i przylegająco owłosione, wskutek czego na brzegach listków występuje lśniąca obwódka, co jest jedną z zasadniczych cech różniących ten gatunek od bardzo podobnego pięciornika alpejskiego. Również nerwy listków są owłosione. Liście łodygowe nieduże i nieliczne (1-2). Przylistki na płonych różyczkach mają jajowate lub szerokolancetowate uszka.
- Kwiaty
- Wyrastają na długich szypułkach. Ich korona o średnicy 1,5-2,5 cm składa się z 5 złocistożółtych płatków (właśnie od koloru tych płatków pochodzi nazwa gatunkowa rośliny). U nasady płatków pomarańczowa plama, wewnątrz korony liczne pręciki i słupki. Szyjka słupka o cienkiej nasadzie i zgrubiała pod znamieniem. Kwitnie od maja do sierpnia.
[edytuj] Ekologia
Siedlisko: Hale górskie, polany reglowe, murawy. W Tatrach od regla dolnego po najwyższe szczyty, głównie jednak w trzech najwyższych piętrach, powyżej granicy lasu. Występuje zarówno na podłożu wapiennym, jak i granitowym, częściej jednak na granicie.
[edytuj] Zastosowanie
- Roślina uprawna. Uprawiany jako roślina ozdobna. W uprawie najczęściej występuje podgatunek. P. aurea ssp. chrysocraspeda (syn. P. ternata). Nadaje się do ogrodów skalnych, na rabaty, obwódki. Rozmnaża się go wczesną wiosną przez podział. Po kilku latach uprawy należy przerzedzić kępy, gdyż nadmiernie zagęszczony słabo kwitnie. Wymaga stanowiska słonecznego lub półsłonecznego, gleby przewiewnej, niezbyt wilgotnej i bezwapiennej.
[edytuj] Bibliografia
- Zbigniew Mirek, Halina Zarzycki: Kwiaty Tatr. Przewodnik kieszonkowy. Warszawa: MULTICO Oficyna Wyd., 2003. ISBN 83-7073-385-9.
- Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.
- Eugeniusz Radziul: Skalniaki. Warszawa: PWRiL, 2007. ISBN 978-83-09-01013-5.
