Perkoz Taczanowskiego
Z Wikipedii
| Perkoz Taczanowskiego | |||||||||||||||||||||||||||||
| Systematyka | |||||||||||||||||||||||||||||
| Domena | eukarioty | ||||||||||||||||||||||||||||
| Królestwo | zwierzęta | ||||||||||||||||||||||||||||
| Typ | strunowce | ||||||||||||||||||||||||||||
| Podtyp | kręgowce | ||||||||||||||||||||||||||||
| Gromada | ptaki | ||||||||||||||||||||||||||||
| Podgromada | Neornithes | ||||||||||||||||||||||||||||
| Nadrząd | neognatyczne | ||||||||||||||||||||||||||||
| Rząd | perkozy | ||||||||||||||||||||||||||||
| Rodzina | perkozy | ||||||||||||||||||||||||||||
| Gatunek | perkoz Taczanowskiego | ||||||||||||||||||||||||||||
| Nazwa systematyczna | |||||||||||||||||||||||||||||
| Podiceps taczanowskii | |||||||||||||||||||||||||||||
| (Berlepsch & Stolzmann, 1894) | |||||||||||||||||||||||||||||
| Status ochronny | |||||||||||||||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||||||||||||||
 Systematyka w Wikispecies |
|||||||||||||||||||||||||||||
 Galeria zdjęć w Wikimedia Commons |
|||||||||||||||||||||||||||||
.gif/240px-Horizontal_rule_line_(black-blue).gif){kind=small}
Perkoz Taczanowskiego (znany również jako perkoz srebrnoczuby[1], perkoz Puna lub perkoz Junín) (Podiceps taczanowskii) - ptak z rodziny perkozów (Podicipedidae). Znany tylko z jedengo stanowiska na Jeziorze Junin położonego na Wyżynie Junin (4080 m n.p.m.) w środkowo-zachodnim Peru.
Nazwa gatunkowa została nadana na cześć polskiego ornitologa Władysława Taczanowskiego, autora m. in.: Ornithology of Peru (1884-86).
Jest nielotnym gatunkiem perkoza.
Zamieszkuje otwarte wody jeziora. W okresie lęgowym przenosi się na wyspy porośnięte roślinami z gatunku Scirpus [californicus] tatora oraz w zatoczki i kanały porośnięte trzcinami. Gnieździ się w koloniach, w okresach dużej liczebności ryb z rodzaju Orestias w płytkich wodach.
Zanieczyszczenie środowiska i zarządzanie wodami z jeziora mają ogromny wpływ na zmniejszanie liczebności populacji tego gatunku.
W 1961 roku naliczono 1000 osobników tego gatunku. Obecnie całą populację perkoza Taczanowskiego ocenia się na 250 ptaków, a jej trend jest malejący.
[edytuj] Linki zewnętrzne
[edytuj] Bibliografia
- BirdLife International 2005: Podiceps taczanowskii (en). 2007 IUCN Red List of Threatened. [dostęp 17 stycznia 2007].
- ↑ Lepage D., Podiceps taczanowskii. Avibase. Pobrano 17 stycznia 2007.
