Pachnotka zwyczajna
Z Wikipedii
Pachnotka zwyczajna | |
Systematyka wg Reveala | |
Domena | jądrowce |
Królestwo | rośliny |
Podkrólestwo | naczyniowe |
Nadgromada | nasienne |
Gromada | okrytonasienne |
Klasa | Rosopsida |
Rząd | jasnotowce |
Rodzina | jasnotowate |
Rodzaj | pachnotka |
Gatunek | pachnotka zwyczajna |
Nazwa systematyczna | |
'Perilla frutescens (L.) Britt. | |
Synonimy | |
Perilla ocimoides L. | |
Galeria zdjęć i grafik |
Pachnotka zwyczajna (Perilla frutescens) - gatunek rośliny jednorocznej z rodziny jasnotowatych. Nazywany jest także pachnotką uprawną, pachnotką brazylijską i perillą zwyczajną. Pochodzi z obszaru Indii, Chin i Japonii. W Polsce jest czasami uprawiana jako roślina ozdobna.
[edytuj] Charakterystyka
- Pokrój
- Roślina jednoroczna oleista, pachnąca.
- Łodyga
- Silnie rozgałęziona, dorastająca do 1 m wysokości.
- Liście
- Szerokojajowate, zaostrzone, grube, owłosione, o brzegach grubopiłkowanych, pachnące.
- Kwiaty
- Białe, drobne, w niby-okółkach, zebrane w kłosokształtne kwiatostany. Mają dzwonkowaty, 5-ząbkowy kielich, prawie kolistą dwuwargową koronę, 1 słupek i 4 pręciki.
- Owoce
- Rozłupnia rozpadająca się na 4rozłupki, zawierające 25-53% oleju.
[edytuj] Zastosowanie
- W Chinach, Japonii, Korei, Indiach uprawiana jest od dawna jako roślina oleista. Z nasion otrzymuje się tzw. olej perilla, wykorzystywany głównie do celów technicznych, np. w przemyśle lakierniczym.
- Odmiana Perilla frutescens var. crispa jest używana jako przyprawa pod nazwą shiso. Występuje w dwóch odmianach: zielonej (Ao Jiso) i czerwonej. Jako przyprawy używa się liści, pączków i kwiatów. Liście czerwonego shiso używane są do farbowania solonych i marynowanych śliwek, które mają działanie oczyszczające na przewód pokarmowy. Zielonej odmiany używa się do przybierania sashimi, sushi, tempury i sałatek. Starożytne chińskie teksty medyczne, opisują shiso jako antidotum na zatrucia toksynami rybimi.
- W Polsce występuje głównie jako roślina ozdobna.
[edytuj] Bibliografia
- Zbigniew Podbielkowski: Słownik roślin użytkowych. Warszawa: PWRiL, 1989. ISBN 83-09-00256-4.