ORP Orkan (1942)

Z Wikipedii

ORP Orkan
Historia
Położenie stępki	7 grudnia 1939
Wodowanie	2 grudnia 1941
Oddanie do służby	18 listopada 1942
Wycofanie ze służby	8 października 1943
Status okrętu	zatopiony przez okręt podwodny U-378
Stocznia	stocznia Fairfield Shipbuilding, Govan, Wielka Brytania
Wcześniejsza nazwa	HMS Myrmidion
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	standardowa - 1920 t pełna - 2655 t
Długość	111,09 m
Szerokość	11,28 m
Zanurzenie	4,42 m
Napęd	2 turbiny parowe łącznie 48 tys. KM
Prędkość	35 węzłów
Zasięg	5500 Mm
Załoga	190 (220) osób
Uzbrojenie	3 podwójne armaty uniwersalne typu Mk XI kal. 120 mm, 1 armata przeciwlotnicza typu Mk V kal. 102 mm, 4 działka przeciwlotnicze kal. 40 mm, 2 działka przeciwlotnicze kal. 20 mm, 12 przeciwlotniczych wielkokalibrowych karabinów maszynowych, 4 wyrzutnie torpedowe 533 mm, zrzutnie i miotacze bomb głębinowych
Galeria w Wikimedia Commons

ORP Orkan - polski niszczyciel typu M (ex HMS "Myrmidon") z okresu II wojny światowej. Został wydzierżawiony od Wielkiej Brytanii w 1942 i nosił numer burtowy G-90. W 1943 zatopił go niemiecki okręt podwodny.

Polską banderę wojenną podniesiono na okręcie po raz pierwszy 18 listopada 1942 w Glasgow. Jego załogę stanowili głównie oficerowie, podoficerowie i marynarze z zatopionego pod Narwikiem innego niszczyciela ORP "Grom". Okręt pełnił służbę głównie na Oceanie Atlantyckim, w konwojach do Islandii i Nowej Fundlandii oraz patrolach w Zatoce Biskajskiej. W 1943 przewiózł z Gibraltaru do Wielkiej Brytanii zwłoki gen. broni Władysława Sikorskiego.

Podczas patrolu 8 października 1943 został storpedowany w pobliżu Grenlandii przez niemiecki okręt podwodny U-378 pod dowództwem kpt. mar. Ericha Maedera. Wybuch paliwa lub amunicji spowodował natychmiastową śmierć całej obsady pomostu, a ostatecznie zginęło 178 członków załogi, wśród nich dwóch byłych członków załogi okrętu podwodnego ORP "Orzeł" (nie brali oni udziału w ostatnim patrolu, z którego "Orzeł" nie powrócił już do bazy). Udało się uratować 44 osoby, w tym tylko jednego oficera, kpt. mar. Stanisława Pohoreckiego.

[edytuj] Pierwsza obsada oficerska

• dowódca: kmdr por. Stanisław Hryniewiecki
• zastępca dowódcy: kpt. mar. Michał Różański
• oficer nawigacyjny: p.o. por. mar. Antoni Tyc
• I oficer artylerii: por. mar. Wacław Pryfke
• II oficer artylerii: wakat
• oficer broni podwodnej: por. mar. Witold Wojciechowski
• oficer sygnałowy: por. mar. Zbigniew Janowski
• I oficer mechanik: por. mar. Stanisław Pierzchlewski
• II oficer mechanik: p.o. chor. mar. Józef Grzonka
• oficer wachtowy: ppor. mar. Oskar Gliński
• oficer komisarz: ppor. mar. Józef Fajkowski
• oficer lekarz: ppor. lek. Edward Kiełbiński

[edytuj] Dowódcy

• kmdr por. Stanisław Hryniewiecki (18 XI 1942 - 12 IV 1943)
• p.o. kmdr por. Wojciech Francki (12 IV 1943 - 15 V 1943)
• kmdr por. Stanisław Hryniewiecki (15 V 1943 - 8 X 1943)