Omieg górski
Z Wikipedii
| Omieg górski | |
 |
|
| Systematyka wg Reveala | |
| Domena | jądrowce |
| Królestwo | rośliny |
| Podkrólestwo | naczyniowe |
| Nadgromada | nasienne |
| Gromada | okrytonasienne |
| Klasa | Rosopsida |
| Rząd | astrowce |
| Rodzina | astrowate |
| Rodzaj | omieg |
| Gatunek | omieg górski |
| Nazwa systematyczna | |
| Doronicum austriacum Jacq. | |
 Galeria zdjęć i grafik |
|
Omieg górski (Doronicum austriacum Jacq.) – gatunek rośliny wieloletniej należący do rodziny astrowatych. Występuje w górach Azji Mniejszej oraz południowej i środkowej Europy. W Polsce występuje głównie w wyższych partiach gór – w Karpatach i Sudetach, gdzie jest rośliną pospolitą. Bardzo rzadko można spotkać ją na Wyżynie Małopolskiej w okolicach Olkusza.
Spis treści |
[edytuj] Charakterystyka
- Łodyga
- Prosta, wzniesiona, gładka lub słabo owłosiona, górą często rozgałęziona. Osiąga wysokość do 120 cm.
- Liście
- Wyrastają na łodydze naprzemianlegle i mają zróżnicowany kształt. Dolne liście mają blaszkę szerokosercowatą, środkowe mają charakterystyczny, skrzypcowaty kształt, górne są jajowatopodługowate. Wszystkie liście mają nierówno ząbkowaną blaszkę, czasami tylko dolne liście są całobrzegie. Dolne liście mają ogonki, środkowe i górne obejmują swoimi nasadami łodygę.
- Kwiaty
- Zebrane w liczne koszyczki o średnicy dochodzącej do 7 cm, wyrastające na długich szypułach z kątów liści. Okrywa koszyczków jest omszona i ogruczolona. W koszyczku zewnętrzne kwiaty języczkowe są wyłącznie kwiatami żeńskimi, wewnętrzne rurkowe są obupłciowe. Wszystkie kwiaty są żółte, nieco jaśniejsze, niż u pokrewnego gatunku, omiegu kozłowca. Roślina kwitnie od czerwca do sierpnia, jest owadopylna.
- Owoce
- Zielone, drobne (2-3 mm długości) niełupki. Wewnętrzne niełupki mają puch kielichowy, zewnętrzne niełupki, powstałe z dużych kwiatów żeńskich są nagie.
- Biotop, wymagania
- Naświetlone lasy, ziołorośla, wolne miejsca w kosówce, nad potokami. Roślina górska, jej pionowy zasięg w Tatrach dochodzi do 2 000 m n.pm, ale występuje głównie w reglu górnym i piętrze kosówki. Hemikryptofit. Rośnie zarówno na podłożu wapiennym, jak i granitowym. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla All. Adenostylion alliariae.
[edytuj] Zmienność
Wygląd zewnętrzny i wzrost rośliny zależy w dużym stopniu od wysokości nad poziomem morza i związanymi z tym warunkami życia. Najbujniej rozwija się na niższych wysokościach, w ziołoroślach i wśród kosodrzewiny.
[edytuj] Ochrona
Roślina objęta ochroną gatunkową.
[edytuj] Zobacz też
[edytuj] Bibliografia
- Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: PWN, 2001. ISBN 83-01-14439-4.
- Zbigniew Mirek, Halina Pięknoś-Mirkowa: Kwiaty Tatr. Przewodnik kieszonkowy. Warszawa: MULTICO Oficyna Wyd., 2003. ISBN 83-7073-385-9.
- Zofia Radwańska-Paryska: Rośliny tatrzańskie. Warszawa: WSiP, 1988. ISBN 83-02-00872-9.
- Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.
- Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.
