Nielepice
Z Wikipedii
| Nielepice | |
| Województwo | małopolskie |
| Powiat | krakowski |
| Gmina | Zabierzów |
| Sołtys | Stanisław Dam |
| Liczba mieszkańców (2006) • liczba ludności |
734 |
| Strefa numeracyjna (do 2005) |
12 |
| Kod pocztowy | 32-064 |
| Tablice rejestracyjne | KRA |
Nielepice – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie krakowskim, w gminie Zabierzów.
Nielepice położone są na obniżeniu w Garbie Tenczyńskim stanowiącym przedłużoną martwą dolinę z bocznymi parowami i skalistym wąwozem leśnym. Łączącą Dolinę Nielepicką z Doliną Brzoskwinki. Nad wsią znajduję się wzgórze Dymniok (Dębniak) (337 m. n.p.m.)i duży drewniany krzyż na skale. Wieś posiada Szkołę Podstawową i budynek komunalny wraz ze świetlicą. Oprócz rzymskokatolików w miejscowości żyje również grupa Świadków Jehowy.
Osada była lokowana na skraju pradawnej puszczy, na prawym brzegu rzeki Rudawy. Akcję lokacyjną przeprowadził prawdopodobnie na początku XIV wieku wojewoda sandomierski (późniejszy kasztelan krakowski) Nawój z Morawicy herbu Topór wspólnie z innymi przedstawicielami rodu Toporów. Toporowie z Morawicy i Brzoskwini założyli kolejno wsie: Nielepice, Nawojową Górę, a następnie w roku 1319 Tenczynek. Wsie Nielepice i Nawojowa Góra weszły w skład starej - XII wiecznej parafii w Rudawie. W 1402 r kasztelan krakowski Jan Tęczyński – wnuk Nawoja – w rozporządzeniu majątkowym zapisał m.in. część Nielepic swoim synom. Ta część Nielepic pozostawała w rękach rodziny Tęczyńskich aż do śmierci ostatniego z rodu – wojewody krakowskiego Jana w 1637 r. Następnie z całością dóbr tęczyńskich była dziedziczona przez rodziny Opalińskich h. Łodzia od roku 1639, Sieniawskich h. Leliwa od 1705, Czartoryskich h. Pogoń od 1729, Lubomirskich h. Drużyna od 1778 oraz Potockich h. Pilawa od 1816.
W 1394 r. w Księgach Ziemskich Krakowskich występuje Mikołaj z Radwanowic i Nielepic, jest to pierwszy zapis o osadzie. W 1576 r. właścicielem części wsi był szlachcic Nielepiecz de Nielepice. Rejestry poborowe z XVI i XVII wieku potwierdzają, że większa część Nielepic pozostawała w składzie dóbr zamku tęczyńskiego, a pozostała była we władaniu szlachty zagrodowej nazywanej Nielepcami. Rodzina ta posiadała łan ziemiański roli i zagrodę a w drugiej połowie XVI w. była reprezentowana przez Andrzeja i Piotra Nielepców. Na podstawie faktu posiadania przez drobną szlachtę gruntów we wsi lokowanej przez sławny ród Toporczyków oraz tego, że należy do parafii w Rudawie anie w Morawicy, można przypuszczać, że Nielepcowie mieszkali tu jeszcze przed jej lokacją, a nazwa Nielepice pochodzi od rodziny "Nielepców". W 1766 roku występują w rejestrach szlachcice Wojciech Kuszowski, Konstancja Jaworska i Jan Nielepiec. W 1770 roku właścicielem w Nielepicach był szlachcic Kazimierz Dylewski, a w roku 1797 rodzina Czerkawskich. W połowie XIX wieku przeprowadzono uwłaszczenie chłopów po którym wg miary chełmińskiej do wsi Nielepice należało 488 morgów roli i 55 morgów łąk i ogrodów. W latach 1861 i 1867 odbyły się wybory do Sejmu Krajowego, z Nielepic uprawnionych do głosowania było 58 gospodarzy z 342 mieszkańców wsi. Pierwszy raz krzyż stanął na skale w Nielepicach, dzięki staraniu księdza Franciszka Namysłowskiego, który był wikarym w Rudawie w latach 1874-1875. Po jego zniszczeniu przez piorun, na polecenie hr. Potockich z Krzeszowic ustawiono nowy krzyż. Trzeci około 1913 roku wystawiła własnym kosztem hrabina Krystyna Potocka. Obecny krzyż stoi od 21 kwietnia 1971r. Od roku 1903 w wynajętych pomieszczeniach zaczęła funkcjonować szkoła wiejska. Nowy budynek dla szkoły oddano we wrześniu 1916 r. W XVI w. zanotowano we wsi „Karczmę Górską” - własność Gwizdałów, a na początku XIX w. wyszynk prowadzony przez Tomasza Korbiela. W roku 1916 Nielepice liczyły 587 mieszkańców. W Nielepicach w Stadninie Koni Huculskich rozpoczyna się Transjurajski Szlak Konny.
W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa krakowskiego.
