Nawłoć alpejska

Z Wikipedii

Nawłoć alpejska
Systematyka wg Reveala
Domena	jądrowce
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	naczyniowe
Nadgromada	nasienne
Gromada	okrytonasienne
Klasa	Rosopsida
Rząd	astrowce
Rodzina	astrowate
Rodzaj	nawłoć
Gatunek	nawłoć alpejska
Nazwa systematyczna
'Solidago alpestris Waldst. & Kit.
Synonimy
S. virgaurea subsp. alpestris (Waldst. & Kit. ex Willd.) Gremli, S. virgaurea L. subsp. minuta (L.) Arcang.
Galeria zdjęć i grafik

Nawłoć alpejska (Solidago alpestris Waldst. & Kit.) – gatunek rośliny wieloletniej należący do rodziny astrowatych. Przez niektórych botaników uważana jest za podgatunek nawłoci pospolitej. Występuje w górach środkowej Europy, w Polsce wyłącznie w wyższych partiach Sudetów i Karpat. Jest tam dość pospolita.

Spis treści 1 Charakterystyka 2 Zastosowanie 3 Bibliografia 4 Zobacz też:

[edytuj] Charakterystyka

Łodyga

Sztywna, pojedyncza, naga lub rzadko owłosiona. Ma wysokość 10-50 cm.

Liście

Odziomkowe są mniejsze od dolnych liści łodygowych (ważna cecha różniąca od nawłoci pospolitej). Mają jajowaty lub eliptyczny kształt i zwężają się przy łodydze w oskrzydlony ogonek, brzegi ostro piłkowane. Liście na środku łodygi ogonkowe, w górnej części łodygi bezogonkowe, lancetowate z zaostrzonym końcem. Wszystkie liście z rzadka owłosione, zmniejszające się ku wierzchołkowi łodygi.

Kwiaty

Drobne, żółte, zebrane w koszyczki (od kilku do kilkunastu kwiatków w jednym koszyczku). Kwiatostany na krótkich szypułkach, wyrastające bardzo gęsto, szczególnie na szczycie łodygi i nie zebrane w wiechę, jak u nawłoci pospolitej. Listki okrywy kwiatostanu szeroko obrzeżone, niejednakowe. Kwiaty są zapylane przez motyle i muchówki. Brzeżne kwiaty języczkowe, żeńskie, znacznie dłuższe od listków okrywy koszyczka. Kwiaty środkowe są obupłciowe, rurkowe. Roślina miododajna. Kwitnie od lipca do września.

Owoc

Niełupki z puchem kielichowym, rozsiewane przez wiatr (anemochoria).

Kłącze

Z rozgałęzionego kłącza wyrasta w pierwszym roku wegetacji tylko różyczka liści.

Biotop, wymagania

Ziołorośla, hale górskie, wolne miejsca w kosodrzewinie, przydroża, wilgotne miejsca wśród skał, murawy i borówczyska. Rośnie głównie w piętrze kosówki i piętrze halnym. Hemikryptofit. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla Ass. Calamagrostietum villosae (tatricum).

Roślina trująca

Roślina szkodliwa dla bydła domowego - może powodować zatrucia, objawiające się gorączką, obrzękami i nadmiernym wydalaniem moczu.

[edytuj] Zastosowanie

Roślina lecznicza. Ma podobne własności lecznicze, jak nawłoć pospolita.

[edytuj] Bibliografia

[edytuj] Zobacz też:

Rośliny tatrzańskie.