Miączyńscy
Z Wikipedii
Miączyńscy herbu Suchekomnaty – jeden ze znanych rodów magnackich I Rzeczypospolitej w XVIII wieku. Ród Miączyńskich wywodzi się z miejscowości Miączyn woj. mazowieckie. Za jednego z przodków rodu uważa się Macieja z Miączyna (wzm.1360 zm. 1423). Rangę rodu podniósł Atanazy Miączyński, przyjaciel króla Jana III Sobieskiego, wojewoda wołyński. Jego pozycja społeczna spowodowała iż potomkowie byli spokrewnieni z najznakomitszymi rodami takimi jak Radziwiłłowie, Potoccy, Ossolińscy, Rzewuscy, Czartoryscy. Wśród potomków znaleźli się generałowie, wojewodowie, starostowie, posłowie, uczestnicy Sejmu Wielkiego. Członków rodu, wychowywano w szczególnym duchu patriotycznym.
[edytuj] Znani członkowie rodu
- Piotr Miączyński – (XVII) podczaszy czernihowski
- Atanazy Miączyński (ur. 1639, zm. 1723) – podskarbi koronny nadworny, wojewoda wołyński
- Antoni Miączyński (ur. 1691, zm. 1774) – wojewoda podlaski
- Piotr Michał Miączyński (ur. 1695, zm. 1776) – wojewoda czernihowski
- Aleksander Kajetan Miączyński (ur. Ok. 1751, zm. 1801) – generał inspektor, członek Sejmu Wielkiego
- Józef Miączyński (starszy) - generał major wojsk koronnych,
- Józef Miączyński (1740-1800) - generał adiutant króla Stanisława Augusta
- Józef Miączyński – generał wojsk francuskich
- Ignacy Miączyński (1760-1809) – poseł do Napoleona I
- Ignacy Miączyński (1767-1840) - prezes Senatu w czasie powstania listopadowego, rezydent rosyjski w Rzeczypospolitej Krakowskiej
- Maria z d. Miączyńska de Pourbaix - wraz z córką Zofią de Pourbaix prowadziła punkt przerzutowy Armii Krajowej w Szczawnicy