Józef Miączyński (starszy)
Z Wikipedii
Józef Miączyński herbu Suchekomnaty (ur. 1731, zm. 1793) – hrabia S.I.R., starosta makowiecki (1749), rokicki (1766), kamienopolski (1776), oleśnicki oraz śmidyński (1783), rotmistrz husarski polskiej kawalerii konnej, generał major wojsk koronnych, pan na Zawieprzycach. Kawaler Orderu Św. Stanisława (1777).
Syn Piotra Michała Miączyńskiego oraz Antoniny "Beydo"- Rzewuskiej herbu Krzywda. Brat Adama Miączyńskiego ostatniego pisarza polnego koronnego. Wnuk Atanazego Miączyńskiego oraz Adama Rzewuskiego. Mąż Katarzyny Potockiej z Potoka (k. Jędrzejowa), herbu Pilawa (Srebrna) córka Feliksa Potockiego i Marianny z Daniłowiczów, wnuczka Michała Potockiego oraz Zofii z Czarnieckich.
Większość starostw otrzymał w spadku od ojca, który wraz z wiekiem oddawał w ręce synów swój spadek. 3 lutego (1749) otrzymuje po ojcu starostwo makowieckie (wedle drugiego aktu jest to 10 grudnia 1752 roku). Mając 26 lat (1757) zostaje generałem majorem wojsk koronnych. Również po ojcu zostaje rotmistrzem chorągwi husarskiej (1776). Swój spory majątek, który zawdzięczał ojcu, a sam go pomnożył, przekazał swoim synom.
Spis treści |
[edytuj] Potomkowie
- Ignacy Miączyński (ur. 1760, zm. 1809) – poseł do Napoleona I
- Michał Miączyński – starosta śmidyński. kamienopolski,
- Józefa Miączyńska – mąż Michał Aleksander Roniker h. Gryf
[edytuj] Źródła
Z. Zychyliński "Złota księga szlachty polskiej" T. XIII, s. 227-228
[edytuj] Ciekawostki
Imiennikami, generałami, a zarazem rodziną byli
- Józef Miączyński (młodszy) (1743-1793) - generał wojsk francuskich
- Józef Miączyński (1740-1800) - generał adiutant króla Stanisława Augusta.
