Léopold Eyharts
Z Wikipedii
Léopold Eyharts ur. 28 kwietnia 1957 w Biarritz, (departament Pyrénées-Atlantiques – Akwitania), Francja, generał brygady lotnictwa, astronauta francuski oraz Europejskiej Agencji Kosmicznej.
Spis treści |
[edytuj] Wykształcenie oraz służba wojskowa
- 1977 – wstąpił do Francuskiej Wojskowej Akademii Lotniczej w Salon-de-Provence (Francja). Ukończył ją dwa lata później z dyplomem inżyniera.
- 1980 – w Tours zdobył kwalifikacje pilota myśliwskiego i rozpoczął służbę w bazie lotniczej Istres, gdzie latał na samolotach Jaguar.
- 1985 – został przeniesiony na stanowisko dowódcy eskadry do bazy Saint-Dizier. Brał udział w operacjach w Afryce oraz ćwiczeniach w Stanach Zjednoczonych.
- 1987-1990 – przeszedł kurs dla pilotów w Ecole des Equipages d'Essais – EPNER w Istres i został pilotem doświadczalnym. Później rozpoczął pracę w Lotniczym Centrum Badawczym w Bretigny-sur-Orge niedaleko Paryża. Brał udział w testowaniu zarówno samolotów cywilnych jak i wojskowych m.in. Mirage 2000, Alpha-jet, Mirage 3, Caravelle i C-160. W 1990 został głównym pilotem doświadczalnym
W sumie na około 50 typach samolotów wylatał około 3 500 godzin.
[edytuj] Kariera astronauty
- 1985 – brał udział w drugim naborze astronautów jaki przeprowadzała francuska agencja kosmiczne CNES ale bez powodzenia.
- 1990 - 30 lipca został wybrany do korpusu astronautów CNES (Centre National d'Études Spatiales). Razem z nim przyjęci zostali: Jean-Marc Gasparini, Philippe Perrin i Benoit Silve. Brał udział w pracach nad europejskim wahadłowcem o nazwie Hermes. Razem z Benoit Silve tworzył jedną z umownych załóg szkolonych do tego programu.
- 1991-1992 - bezskutecznie starał się dostać do korpusu astronautów ESA. Z Francji przyjęty został wówczas Jean-François Clervoy. W 1992 jako pilot doświadczalny oraz inżynier ESA został odpowiedzialnym za program Caravelle Zero-G (loty po trajektorii parabolicznej z uzyskaniem stanu nieważkości. Później pilotował samolot Airbus A300, który zastąpił przestarzałą Caravelle.
- 1993 – przez dwa tygodnie w Centrum przygotowań Kosmonautów im. J.A. Gagarina brał udział w treningach w ramach programu Buran. Odbył loty na symulatorze wahadłowca - przystosowanym do tego celu samolocie Tu-154. Podobne 6-tygodniowe szkolenie przeszedł w 1991.
- 1994-1996 – przygotowywał się do rosyjsko-francuskiego załogowego lotu w kosmos. W lipcu 1994 został włączony do załogi rezerwowej projektu o kryptonimie CASSIOPEE. W załodze podstawowej znalazła się natomiast Claudie André-Deshays (obecnie Haignere). Od stycznia 1995 trenował wspólnie z Walerijem Korzunem i Aleksandrem Kaleri. Na początku sierpnia 1996 (15 dni przed zaplanowanym startem) zachorował dowódca załogi podstawowej Giennadij Manakow. W tej sytuacji rosyjscy kosmonauci z ekipy rezerwowej przeszli do pierwszego składu misji, a w rezerwie pozostał tylko Eyharts. Start Sojuza TM-24 nastąpił w sierpniu 1996.
- 1996-1998 - pod koniec 1996 został włączony do pierwszej załogi kolejnego rosyjsko-francuskiego lotu w kosmos (program Pégase), który miał dojść do skutku latem 1998 na statku kosmicznym Sojuz TM-26. W załodze tej znaleźli się również Anatolij Sołowiow oraz Paweł Winogradow. Latem 1997 na skutek rozhermetyzowania modułu Spektr Eyharts został wycofany z podstawowej załogi, a jego lot przesunięto o około 6 miesięcy. Miał on miejsce na przełomie stycznia i lutego 1998. W 20 dniowy lot w kosmos wyruszył na pokładzie Sojuz TM-27 razem z Tałgatem Musabajewem oraz Nikołajem Budarinem.
- 1998 – w sierpniu został członkiem korpusu astronautów ESA, która skierowała go do JSC gdzie rozpoczął dwuletnie szkolenie razem z astronautami wybranymi do 17 grupy NASA. W grupie astronautów ESA znaleźli się również: Paolo Nespoli, Roberto Vittori i Hans Schlegel.
- 2001 – dalsze szkolenie kontynuował w USA, Japonii i w Europejskim Centrum Astronautów ESA. Poznawał budowę Międzynarodowej Stacji Kosmicznej oraz japońskiego modułu Kibō.
- 2004 – od października rozpoczął szkolenie do długotrwałego lotu kosmicznego w podmoskiewskim Centrum Przygotowań Kosmonautów oraz w Houston w Centrum Lotów Kosmicznych imienia Lyndona B. Johnsona
- 2005 – w kwietniu został dublerem Thomasa Reitera, który przygotowywał się do półrocznego lotu na Międzynarodową Stacje Kosmiczną w składzie 13 ekspedycji na ISS.
- 2006 – w sierpniu został włączony do podstawowego składu załogi misji STS-122 oraz 16 ekspedycji na ISS. Start zaplanowany jest na luty 2008. Astronauta powróci na Ziemię na pokładzie wahadłowca razem z załogą misji STS-123.
[edytuj] Loty kosmiczne
Léopold Eyharts po raz pierwszy poleciał w kosmos 29 stycznia 1998 jako kosmonauta-badacz podczas misji Sojuza TM-27. Razem z nim na pokładzie statku kosmicznego znajdowali się się również: Tałgat Musabajew (dowódca) oraz Nikołaj Budarin (inżynier pokładowy). 31 stycznia Sojuz połączył się z kompleksem orbitalnym Mir, na pokładzie którego pracowali Anatolij Sołowiow i Paweł Winogradow. Podczas pobytu na stacji trwającym do 19 lutego obie załogi realizowału badania i eksperymenty w ramacj programu Pégase. Były to m.in. eksperymenty medyczno-biologiczne: „Physiolab” i „Cognilab” – badające wpływ lotu kosmicznego na organizm człowieka oraz techniczne: „Castor” , „Dynalab” i „Trellis”. Te ostatnie poświecone były m.in. badaniom statycznych i dynamicznych właściwości konstrucji zespołu orbitanego. Astronauta francuski powrócił na Ziemię w kapsule statku Sojuz TM-26 razem z Sołowiowem i Winogradowem. Pojazd wylądował około 30 km od miasta Arkałyk w Kazachstanie.
[edytuj] Nagrody i odznaczenia
- Kawaler Legii Honorowej,
- Narodowy Order Zasługi (Ordre National du Mérite),
- srebrny Medal Obrony Narodowej (Silver Medal of the Défense Nationale),
- medal Departamentu Zamorskiego (Médaille d'Outre-Mer)
- Order Przyjaźni (Дружбы), Rosja - 1998
- Order „Za męstwo” (За личное мужество), Rosja - 1998
[edytuj] Wykaz lotów
| Loty kosmiczne, w których uczestniczył Léopold Eyharts | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| № | Data startu | Statek kosmiczny | Data lądowania | Statek kosmiczny | Funkcja | Czas trwania |
| 1 | 29 stycznia 1998 | Sojuz TM-27 | 19 lutego 1998 | Sojuz TM-26 | kosmonauta badacz | 20 dni 16 godzin 36 minut i 48 sekund |
| 2 |
|
Atlantis F-29 |
|
Endeavour F-21 |
|
|
|
|
||||||
