Krzysztof Pytel

Z Wikipedii

Krzysztof Pytel
Państwo	Polska Francja
Data i miejsce urodzenia	15 maja 1945 Chełm
Tytuł szachowy	mistrz międzynarodowy (1975)
Ranking	2401 (01.04.2008)
Miejsce w kraju	68

Krzysztof Pytel (ur. 15 maja 1945 w Chełmie) – polski szachista, trener i dziennikarz szachowy, reprezentant Francji od 1989 r., mistrz międzynarodowy od 1975 r.

Szachy poznał w wieku dziesięciu lat. W 1964 (w Ełku) i 1965 r. (w Goleszowie) dwukrotnie zdobył tytuły wicemistrza Polski juniorów do lat 20, natomiast w kolejnych latach osiągał sukcesy w grze korespondencyjnej, w 1966 r. zdobywając złoty, a w 1968 – srebrny medal^[1].

W 1968 r. zadebiutował na arenie międzynarodowej i po raz pierwszy zakwalifikował się do finału indywidualnych mistrzostw Polski. Do 1985 r. trzynastokrotnie uczestniczył w finałach, dwukrotnie (Wrocław 1972 i Gdynia 1973) zdobywając tytuły mistrza Polski. Trzeci medal – srebrny – zdobył w Tarnowie w 1979 r. Czterokrotnie (1972, 1974, 1978, 1984) reprezentował kraj na olimpiadach szachowych, zdobywając 21½ pkt w 45 partiach^[2], był również reprezentantem Polski w drużynowych mistrzostwach Europy w 1973 r. w Bath, gdzie polscy szachiści zajęli IV miejsce^[3]. W 1972 r. zakwalifikował się do turnieju strefowego (eliminacji mistrzostw świata) we Vrnjackiej Banji, jednakże jego wyjazd na ten turniej został wstrzymany z powodu trwającej wówczas w Jugosławii epidemii ospy.

Wielokrotnie startował w turniejach międzynarodowych, znaczące wyniki osiągając w latach:

1972 – Wrocław (dz. I m.),
1973 – Albena (dz. III m.),
1975 – Istres (dz. III m.), Guernsey (dz. II m.),
1976 – Dortmund (turniej B, I m.), Istres (III m.), Kikinda (dz. II m.),
1977 – Bagneux (dz. I m.), Val Thorens (II m.),
1978 – Montpellier (dz. III m.), Fredrikstad (I m.), Gausdal (II m.), Val Thorens (dz. III m.),
1979 – Metz (dz. II m.), Graz (dz. II m.),
1982 – Polanica-Zdrój (memoriał Akiby Rubinsteina, dz. III m.),
1990 – Orange (dz. II m.),
1994 – Maromme (dz. I m.),
2001 – Le Mans (I m.),
2004 – Fouesnant (I m.),
2005 – Skanderborg (turniej B, dz. III m.),
2006 – Rochefort (dz. III m.),
2007 – La Fere (dz. I m.),
2008 – Rochefort (dz. II m.).

Spośród tych rezultatów na uwagę zasługuje wynik w Kikindze (1976), gdzie do normy arcymistrzowskiej zabrakło mu zaledwie ½ pkt. Najwyższy ranking w swojej karierze osiągnął 1 lipca 1994 r., z wynikiem 2500 punktów zajmował wówczas szóste miejsce wśród francuskich szachistów^[4].

Krzysztof Pytel jest trenerem i dziennikarzem szachowym, a także autorem wielu książek o tematyce szachowej, wśród których jedną z najbardziej znanych jest traktująca o grze końcowej Akiba Rubinstein, czyli o sztuce rozgrywania końcówek. Obecnie mieszka na stałe we Francji, gdzie zajmuje się szachowym szkoleniem dzieci i młodzieży.

Żona Krzysztofa Pytla, Bożena, jest również znaną szachistką, mistrzynią Polski z roku 1970.

[edytuj] Wybrana bibliografia

Akiba Rubinstein, czyli o sztuce rozgrywania końcówek (1987)
Aleksander Alechin (ISBN 83-900485-6-6))
Karpow - Kasparow o koronę szachową: Moskwa-Londyn-Leningrad (1986, ISBN 83-202-0507-7)
Jak wygrać miniaturkę? (2002, ISBN 83-86407-41-7)