Krzysztof Lanckoroński
Z Wikipedii
| Krzysztof Lanckoroński (Włodzisławski) | |
 Zadora |
|
| Data śmierci | 1591 |
| Rodzina | Lanckorońscy |
| Rodzice | Jan Wodzisławski (Lanckoroński), łowczy sandomierski Anna z Kurozwęk |
| Małżeństwo | 1) Anna Tęczyńska h. Topór 2) Zofia Wzdowska h. Śreniawa |
| Dzieci | Zbigniew, Przecław, Krzysztof, Krystyna |
Krzysztof Lanckoroński (Włodzisławski) herbu Zadora (zm. 1591) - kasztelan małogoski, kasztelan radomski, zwolennik reformacji, senior kalwinizmu w Małopolsce, dziedzic dóbr kurozwęckich, Kotuszowa, Jabłonicy, Korytnicy, Czernicy, Ponika i Strzelec.
Spis treści |
[edytuj] Rodzina
Pochodził z gałęzi Lanckorońskich osiadłej na Włodzisławiu. Był synem Jana Włodzisławskiego – Lanckorońskiego (poległego w 1564 podczas wojny o Inflanty) i Anny z Kurozwęk, starościanki szydłowskiej, córki Hieronima. Młodszym bratem Krzysztofa był Hieronim na Włodzisławiu Lanckoroński (zm. ok. 1605), łowczy sandomierski.
[edytuj] Kariera
- 1545 – dworzanin królewski
- 1546 – 1547 – uczy się w Albertynie w Królewcu
- 1551 - łowczy sandomierski
- 1563 – kasztelan czechowski
- 10 lipca 1567 - kasztelan małogoski
- 1573 – bierze udział w elekcji i podpisuje akt wyboru Henryka Walezego
- 25 października 1574 – podpisuje w Krakowie list kalwińskiej szlachty małopolskiej skierowany do wszystkich sejmików z prośbą o radę i pomoc w ukaraniu winnych zburzenia zboru krakowskiego.
- 1575 - w czasie bezkrólewia jest obecny na sejmikach małopolskich w Nowym Mieście Korczynie i w Opatowie,
- 1576 – na zjeździe w Jędrzejowie wyznaczony na jednego z posłów do Wiednia. Posłowie mieli wpłynąć na cesarza, aby nie przyjął korony polskiej. W tym samym roku z polecenia króla Stefana Batorego jest posłem do Litwy, aby wezwać Litwinów na zjazd do Warszawy,
- 1576 – otrzymuje starostwo baldenburskie i hammersztyńskie (Czarne) w Prusach Królewskich,
- z ramienia senatu prowadził lustrację dóbr podlaskich, bierze udział w sejmikach, prowadzi inną działalność publiczną, przez krótki okres jest patronem zborów kalwińskich w Kurozwękach. Jest posiadaczem licznych dóbr w województwie sandomierskim (w niektórych swoich dobrach likwiduje kościoły katolickie),
- 1587 – po śmierci Stefana Batorego wziął udział w konwokacji. W tym samym roku ponownie był wybrany deputatem do Rawy, a w następnym roku razem z Janem Boguszem, kasztelanem zawichojskim, opublikował w Opatowie uniwersał o wybieraniu poboru; uczestniczył także w przeglądzie wojskowym w Pokrzywnicy,
- 15 czerwca 1589 – otrzymuje od króla Zygmunta III Wazy kasztelanię radomską.
- umiera w 1591 roku.
Dwukrotnie zawierał związki małżeńskie. Przed 1566 ożenił się z Anną Tęczyńską[1], a w 1582 z Zofią z Wzdowskich. Dziećmi Krzysztofa Lanckorońskiego z pierwszego małżeństwa byli: Zbigniew (podkomorzy sandomierski), Przecław, Krzysztof oraz Krystyna.
[edytuj] Zobacz też
Przypisy
- ↑ Anna Tęczyńska była gorliwą katoliczką i do końca swego życia nie pozwoliła na wprowadzenie kalwinizmu do kościoła w Kurozwękach. Po śmierci Anny (1581) kościół w Kurozwękach oddany został kalwinom.
[edytuj] Źródła
- Polski Słownik Biograficzny, t. 16, s. 443-444
