Kozia Góra (województwo zachodniopomorskie)

Z Wikipedii


Kozia Góra
Województwo	zachodniopomorskie
Powiat	białogardzki
Gmina	Karlino
Położenie	54° 00' 49'' N 15° 49' 17'' E
Liczba mieszkańców • liczba ludności	200
Strefa numeracyjna (do 2005)	94
Tablice rejestracyjne	ZBI
Położenie na mapie Polski Kozia Góra

Kozia Góra – wieś oddalona ok. 6 km od Karlina w kierunku Szczecina (na trasie Szczecin – Koszalin).

Wieś folwarczna, wszystkie budynki mieszkalne i gospodarcze należały do folwarku, którego fundatorem byli dawni właściciele majątku. Zabudowania dworskie znajdują się pomiędzy szosą a parkiem dworskim. Pozostałe zabudowania (służebne w stosunku do majątku) zbudowano przed rzeką Młynówką. Od XIV do I połowy XX wieku Kozia Góra była w posiadaniu rodu Podewils ściśle związanego z dworem książęcym w Szczecinie.

Adam Podewils jeździł z poselstwem do króla Kazimierza Jagiellończyka proszącym o rękę Anny dla Bogusława X.
Piotr Podewils towarzyszył księciu w wyprawie do Ziemi Świętej.
W 1818 roku majątki Kozia Góra i Malonowo zostały połączone; dobra objął Heinrich F. Podewils i w majątku zbudował dwór, budynki gospodarcze i założył park i ogród dworski.
przed II wojna światową właścicielką Koziej Góry była hrabina Jadwiga Ponińska z domu Podewils.
Po wojnie stacjonowały tu wojska radzieckie.
Od 1947 majątek i pałac przejęły PGR.

elewacja południowa pałacu

[edytuj] Zabytki:

Pałac z XVIII/XIX wieku. Budynek trzykondygnacyjny, o powierzchni użytkowej 1 400 m². Zbudowany został w stylu barokowym, a przebudowany w końcu XIX wieku w stylu neogotyckim. Pałac murowany, z gotyckimi ozdobnymi krużgankami, wieżami i balkonami. Najpiękniejsza jest elewacja południowa (rzeźby rycerzy, herby). Obecnie pałac znajduje się w ruinie.

Spichlerz – zbudowany w połowie XVI wieku, przebudowywany, zniszczony, odbudowany i zmodernizowany pod nadzorem wojsk napoleońskich. Współcześnie spichlerz wyremontowano w latach 70. XX wieku. Zlikwidowano konstrukcję ryglową ściany południowej. Wymieniono stolarkę okienną i drzwiową.

Stodoła z końca XIX wieku, neogotycka, murowana.

Park dworski o powierzchni ok. 4 ha, został założony pod koniec XVII wieku w stylu krajobrazowo-romantycznym, na terenie przyległym do dworu. W parku posadzono drzewa egzotyczne. A główną płaszczyznę widokową stanowi polana obniżająca się ku rzece. W parku wzniesiono murowaną kaplicę grobową (obecnie w ruinie).