Kościół NMP Królowej Polski w Gnieźnie
Z Wikipedii
Kościół garnizonowy NMP Królowej Polski w Gnieźnie (dawniej ewangelicki) - kościół eklektyczny z 1 połowy XIX wieku (budowę rozpoczęto w 1838 r. według projektu Schildnera), rozbudowany w latach 1896-1897 według projektu Wesnigka.
Poświęcony 25 września 1842 r. przez generalnego superintendenta z Poznania, biskupa dr. Andreasa Wilhelma Freymarka, kościół ewangelicki służył zarówno parafii obejmującej miasto i sąsiednie wioski, jak i zborowi wojskowemu.
Kosciół mieści się przy ulicy Bolesława Chrobrego. We wnętrzu znajdują się empory. Ołtarz wykonany jest z marmuru. Nad ołtarzem znajduje się obraz Matki Bożej. Posadzka wyłożona jest granitem. Posiada dwie zakrystie. Wieża jest czworoboczna, wybudowana w stylu włoskim, zwieńczona ceglanymi hełmami w kształcie stożków. Na drzwiach wejściowych świątyni zachowane napisy w języku niemieckim. Tabernakulum wykonane jest z cynku. Do 1945 świątynia ewangelicka, od 1945 kościół garnizonowy (otrzymał wtedy wezwanie NMP Królowej Polski). Może pomieścić 500 osób. Obok świątyni pomnik świętego Wojciecha z 1997 oraz krzyż ustawiony na pamiątkę dwutysiąclecia chrześcijaństwa.
Bazylika archikatedralna • Kościół św. Jana Chrzciciela • Kościół św. Jerzego • Kościół św. Krzyża • Kościół św. Michała Archanioła • Kościół bł. Michała Kozala • Kościół NMP Królowej Polski • Kościół Świętych Apostołów Piotra i Pawła • Kościół św. Trójcy • Kościół św. Wawrzyńca • Kościół Wniebowzięcia NMP i św. Antoniego
