Kenji Mizoguchi
Z Wikipedii
Kenji Mizoguchi (jap. 溝口 健二 Mizoguchi Kenji?) (ur. 16 maja 1898, zm. 24 sierpnia 1956), japoński reżyser filmowy i scenarzysta.
Spis treści |
[edytuj] Dzieciństwo i edukacja
Kenji Mizoguchi urodził się w Tokio, jako jedno z trojga dzieci stolarza. Rodzina należała do klasy średniej, do czasu gdy ojciec próbował podczas wojny rosyjsko-japońskiej handlu płaszczami przeciwdeszczowymi dla żołnierzy. Wojna skończyła się zanim zdążyły zwrócić się poniesione koszty, i sytuacja finansowa rodziny pogorszyła się znacznie. Starsza siostra Kenji została oddana do adopcji, a rodzice z Kenjim i bratem przeniosła się z dzielnicy Hongo do Asakusa. Rodzina która adoptowała siostrę Kenjiego ostatecznie oddała ją do kształcenia na gejszę.
Kanji w wieku 13 lat skończył szkołę i zaczął pracować, jednocześnie ucząc się w Instytucie Aohashi. Jego pierwsza pracą było zajęcie projektanta reklam w Kobe. W 1915 roku jego matka zmarła, a starsza siostra oddała ojca do domu starców i zabrała dwóch młodszych braci do Tokio. W 1920 roku Mizoguchi zaczął pracować dla Korporacji Nikkatsu (jap. 日活株式会社 Nikkatsu kabushikigaisha?), najpierw jako aktor, trzy lata później wyreżyserował debiutancki obraz, Aini yomigaeruhi .
[edytuj] Kariera filmowa
Pierwsze filmy Mizoguchiego były głównie adaptacjami prozy Eugene'a O'Neilla, Lwa Tołstoja i remake'ami niemieckich filmów ekspresjonistycznych. Reżyser pracował szybko, nierzadko kończąc film w przeciągu paru tygodni. Zaowocowało to liczbą ponad pięćdziesięciu filmów nakręconych w latach 20. i 30., z których większość jest dziś zaginiona.
Po trzęsieniu ziemi które nawiedziło Tokio w 1923 roku, Mizoguchi pracował w studiach Nikkatsu w Kioto, dopóki skandal obyczajowy nie spowodował czasowego zawieszenia jego obowiązków: dziewczyna do towarzystwa o imieniu Yuriko Ichijo z którą Mizoguchi mieszkał, zaatakowała reżysera nożem i zraniła go w plecy.
Wiele z jego późniejszych filmów zostało zaliczonych do nurtu keiko eiga czyli "filmów tendencyjnych": Mizoguchi podejmował bliską sobie tematykę socjalistyczną, i określał obszar zainteresowania eksplorowany przez niego w przyszłych filmach. Po latach Mizoguchi stwierdził, że prawdziwym reżyserem był dopiero od 1936 roku, gdy powstały Siostry z Gion i Elegia Niniwy. Te i późniejsze filmy Mizoguchiego przyczyniły się do okrzyknięcia go przedstawicielem "nowego realizmu" w kinematografii japońskiej.
[edytuj] Wybrana filmografia
- 1936 Siostry z Gion (jap. 祇園の姉妹 Gion no kyodai?)
- 1936 Elegia Naniwy (jap. 浪華悲歌 Naniwa hika/Naniwa erejī?)
- 1937 Straits of Love and Hate (jap. Aien kyo?)
- 1939 Opowieść ostatniej chryzantemy (jap. 残菊物語 Zangiku monogatari?)
- 1941 The 47 Ronin lub The Loyal 47 Ronin of the Genroku Era (jap. 元禄忠臣蔵 Genroku chushingura?)
- 1944 Miyamoto Musashi
- 1946 Utamaro and His Five Women lub Five Women Around Utamaro (jap. 歌麿をめぐる五人の女 Utamaro o meguru gonin no onna?)
- 1947 The Love of the Actress Sumako (jap. Joyû Sumako no koi?)
- 1951 Miss Oyu (jap. お遊さま Oyū-sama?)
- 1951 The Lady Musashino (jap. Musashino fujin?)
- 1952 Życie Oharu (jap. 西鶴一代女 Saikaku ichidai onna?)
- 1953 A Geisha lub Gion Music Festival (jap. 祇園囃子 Gion bayashi?)
- 1953 Opowieści księżycowe (jap. 雨月物語 Ugetsu monogatari?)
- 1954 The Woman in the Rumor lub The Crucified Woman (jap. 噂の女 Uwasa no onna?)
- 1954 Sansho the Bailiff (jap. 山椒大夫 Sanshō dayū?)
- 1954 The Crucified Lovers lub A Story by Chikamatsu (jap. 近松物語 Chikamatsu monogatari?)
- 1955 Tales of the Taira Clan lub Taira Clan Saga (jap. 新平家物語 Shin Heike monogatari?)
- 1955 Princess Yang Kwei-Fei lub The Empress Yang Kuei-Fei (jap. 楊貴妃 Yōkihi?)
- 1956 Street of Shame (jap. 赤線地帯 Akasen chitai?)
