Jan Hebdzyński

Z Wikipedii

Jan Hebdzyński 26 czerwca 1870-31 grudnia 1929
Minister Sprawiedliwości
Okres urzędowania	od 16 grudnia 1919 do 9 czerwca 1920
Przynależność polityczna	Stronnictwo Pracy Konstytucyjnej
Poprzednik	Leon Supiński
Następca	Jan Morawski

Jan Hebdzyński (ur. 26 czerwca 1870 w Szydłowcu, zm. 31 grudnia 1929), polski działacz państwowy, adwokat, minister sprawiedliwości w rządzie Leopolda Skulskiego.

Był synem Teofila i Konstancji z Nowickich. Kształcił się w szkole podstawowej w Szydłowcu, następnie w gimnazjum filologicznym w Radomiu; w latach 1890-1893 studiował na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego, a 1893-1898 odbył aplikację w Sądzie Okręgowym i Hipotece w Radomiu i Warszawie. Później pracował w warszawskiej kancelarii adwokata Z. Wasiutyńskiego, a od 1907 prowadził własną kancelarię.

Specjalizował się w sprawach przemysłowych i rolniczych, występując nie tyle w sporach sądowych, co głównie przy sporządzaniu aktów kupna-sprzedaży, dzierżaw, zawiązywania spółek handlowych. Prowadził w domu kursy dla młodych adwokatów w dziedzinie prawa hipotecznego, był jednym z współtwórców warszawskiego samorządu adwokackiego oraz dziekanem Rady Adwokackiej w Warszawie. Od 16 grudnia 1919 do 9 czerwca 1920 pełnił funkcję ministra sprawiedliwości w rządzie Leopolda Skulskiego; zajmował się w ramach tego stanowiska przede wszystkim organizacją sądownictwa w niepodległej Polsce. W latach 1929-1939 honorowy obywatel miasta Szydłowca.

Źródła:

• Adam Nagórski, Jan Hebdzyński, w: Polski Słownik Biograficzny, tom IX, 1960-1961