Język maoryski
Z Wikipedii
| Te Reo Māori | |
| Obszar | Nowa Zelandia |
| Liczba mówiących | ok. 165 tys. |
| Ranking | ? |
| Klasyfikacja genetyczna | języki austronezyjskie *języki oceaniczne **języki polinezyjskie ***Język maoryski |
| Pismo | łaciński |
| Status oficjalny | |
| Język urzędowy | Nowa Zelandia |
| Regulowany przez | Māori Language Commission |
| Kody języka | |
| ISO 639-1 | mi |
| ISO 639-2 | mao |
| ISO/FDIS 639-3 | mri |
| SIL | MBF |
| W Wikipedii | |
| Zobacz też: język, języki świata | |
Język maoryski - język, którym posługują się Maorysi, rdzenna ludność Nowej Zelandii. Jeden z trzech języków urzędowych tego państwa (pozostałe to język angielski i nowozelandzki język migowy). Posługuje się nim obecnie około 165 tys. osób. Nie wszyscy rdzenni mieszkańcy Nowej Zelandii znają ten język.
[edytuj] Alfabet
W czasach przedeuropejskich język maoryski nie posiadał alfabetu i był wyłącznie językiem mówionym. Pisana wersja maoryskiego zaczęła powstawać w XIX wieku, od czasu szerszych kontaktów z europejskimi misjonarzami, żeglarzami, wielorybnikami i kupcami.
Alfabet składa się z 13 liter, z czego 5 samogłosek może być krótkich lub długich. Długość samogłoski oznacza się makronem (nadkreślnikiem):
Aa Āā Ee Ēē Hh Ii Īī Kk Mm Nn Oo Ōō Pp Rr Tt Uu Ūū Ww
W języku maoryskim używa się również dwóch dwuznaków: ng wh.
Długość samogłoski ma znaczenie, istnieją słowa różniące się wyłącznie długością samogłoski (lub samogłosek), np.:
- keke – ciasto; kēkē – pacha
- ata – ranek; āta – ostrożnie
[edytuj] Linki zewnętrzne
balijski • banjumasański • cebuański • fidżyjski • hawajski • iloko • indonezyjski • jawajski • kawi • kiribati • malajski • malgaski • maoryski • markiski • marszalski • motu • nauruański • niue • palau • pampango • rapanui • rotumański • samoański • sundajski • tagalog • tahitański • tetum • tokelau • tonga • tubu • tuvalu
