Język beludżi
Z Wikipedii
| بلوچی baločî | |
| Obszar | Pakistan, Iran, Afganistan, Turkmenistan, ZEA, Oman |
| Liczba mówiących | 4,8 mln (1987) |
| Klasyfikacja genetyczna | Języki indoeuropejskie Języki indoirańskie Języki irańskie Język beludżi |
| Pismo | arabski |
| Status oficjalny | |
| Język urzędowy | Beludżystan (Pakistan) |
| Kody języka | |
| ISO 639-1 | - |
| ISO 639-2 | bal |
| ISO/FDIS 639-3 | bal- beludżi bgp- wschodni beludżi bgn- zachodni beludżi bcc- południowy beludżi |
| SIL | BCC |
| W Wikipedii | |
Zobacz też: język, języki świata
 |
|
Język beludżi (zwany również baluczi) należy do rodziny języków indoeuropejskich. Językiem tym posługują się Beludżowie, pasterski lud pochodzenia irańskiego zamieszkujący Pakistan, Iran, południowy Afganistan, Oman, Turkmenistan i Tadżykistan. Według danych z 1987 roku posługiwało się nim 4,8 mln osób.
Język baludżi wraz z językami staroperskim, nowoperskim, pasztuńskim (błędnie zwanym afgańskim), kurdyjskim oraz wymarłymi dialektami średniowiecznymi, należy do grupy języków języków indoirańskich, którymi posługuje się około 500 milionów ludzi na terytorium rozciagającym się od wschodniej Turcji po Pakistan i zachodnią część Indii.
Literatura w języku beludżi obejmuje m.in.: epos heroiczny, ballady, pieśni liryczne, oraz bajki.
indyjskie:
assamski • bengalski • bhili • bhodźpuri • bradź • dogri • domari • garhwali • gudźarati • hindi • hindustani • jakati • katchi • kaszmirski • khowar • kohistani • konkani • kumauni • lahnda • magahi • maithili • malediwski • mandeali • marathi • marwari • mitanni † • nepalski • orija • pali † • pashai • pendżabski • prakryty † • romski • sanskryt † • sanskryt klasyczny † • sindhi • shina • syngaleski • urdu • wedyjski †
irańskie:
awestyjski † • beludżi • kurdyjski • mazanderański • osetyjski • pahlawi † • paszto • perski • scytyjski † • zazaki
