Józef Ujejski
Z Wikipedii
Józef Ujejski, (ur. 8 stycznia 1883 w Tarnowie - zm. 8 lipca 1937 w Warszawie), historyk literatury polskiej; od 1919 profesor Uniwersytetu Warszawskiego (1932 - 1933 rektor); od 1921 członek TNW, od 1922 - PAU; w roku 1936 otrzymał Złoty Wawrzyn Polskiej Akademii Literatury. Wybitny badacz romantyzmu, zwłaszcza prądów filozoficznych i umysłowych epoki i ich odzwierciedlenia w literaturze, zajmował się szczególnie mistyczno-utopijną i filozoficzną myślą mesjanizmu; ogłosił m.in. studia: Główne idee w "Anhellim" Słowackiego (1916)[1], Antoni Malczewski (1921), Byronizm i skottyzm w "Konradzie Wallenrodzie" (1923), O cenę absolutu. Rzecz o Hoene-Wrońskim (1925), Dzieje polskiego mesjanizmu do powstania listopadowego włącznie (1931); rozgłos zyskała szczególnie książka O Konradzie Korzeniowskim (1936), uwydatniająca m.in. polskie dziedzictwo w twórczości pisarza i jego powiązania z tradycją romantyzmu europejskiego i rodzimego, w tej tematyce utworzony został wybór studiów Romantycy (1963).
| Poprzednik Jan Łukasiewicz |
Rektor Uniwersytetu Warszawskiego 1932-1933 |
Następca Stefan Pieńkowski |
