Henryk Juliusz Burbon-Condé
Z Wikipedii
Henryk Juliusz de Burbon-Condé, Henryk Juliusz d'Enghien (fr. Henri III Jules de Bourbon-Condé) (ur. 29 lipca 1643 w Paryżu-zm. 1 kwietnia 1709 tamże), piąty książę Condé od 1686, par Francji, pierwszy książę krwi.
Był synem Wielkiego Kondeusza i Marie-Clémence de Maillé-Brézé. Nazywano go powszechnie Monsieur le Prince.
W 1660 król Polski Jan Kazimierz Waza bezskutecznie zamierzał przeprowadzić jego elekcję vivente rege w Rzeczypospolitej. 2 lutego 1668 został brygadierem kawalerii, 20 kwietnia 1672 marszałkiem polnym a 3 kwietnia 1673 generałem-lejtnantem wojsk francuskich.
[edytuj] Potomstwo
11 grudnia 1663, Henryk Juliusz poślubił Annę Henriettę, córkę Edwarda - hrabiego palatyna Simmern (znaną jako Annę Bawarską). Mieli razem 10 dzieci:
- Henri de Bourbon-Condé, księcia de Bourbon (1667-1670),
- Louis III de Bourbon-Condé, księcia d'Enghien, książę de Condé (1668-1710),
- Henri de Bourbon, hrabiego de Clermont (1672-1675),
- Louis-Henri de Bourbon-Condé, hrabiego de la Marche (1673-1675),
- Marie-Thérèse de Bourbon-Condé, mademoiselle de Bourbon (1666-1732), od 1688 żonę swojego kuzyna - François Louisa Burbona, księcia Conti,
- Anne de Bourbon-Condé, mademoiselle d’Enghien (1670-1675),
- Anne-Marie-Victoire de Bourbon-Condé, mademoiselle d’Enghien, później mademoiselle de Condé (1675-1700),
- Anne-Louise Bénédicte de Bourbon-Condé, mademoiselle d’Enghien, później mademoiselle de Charolais (1676-1753), od 1692 żonę Louisa Augusta Burbona, księcia Maine (nieślubnego syna króla Ludwika XIV),
- Marie Anne de Bourbon-Condé, mademoiselle de Montmorency, później mademoiselle d’Enghien (1678-1718), żonę Louisa Josepha Burbona, księcia Vendôme,
- córkę de Bourbon-Condé, mademoiselle de Clermont (1679-1680).
[edytuj] Charakter
Louis de Rouvroy, książę de Saint-Simon, (Pamiętniki) pisał, że był to człowiek mikrego wzrostu, lecz olbrzymiej energii, wykształcony i inteligentny, jednak chorobliwie zazdrosny o swą uległą i głupią żonę, którą czasem nawet bił i kopał. Nigdy nie wiedział co będzie danego dnia robił; zawsze czekały nań cztery obiady: w Paryżu, w Chantilly, w Ecouen i w miejscu pobytu dworu (np. w Marly). Sam książę najchetniej przebywał w Chantilly, którą to posiadłość stale upiekszał. Nigdy nie podejmował gości ze skąpstwa. W młodszym wieku z ogromną energią kokietował damy.
[edytuj] Źródło
- Louis de Rouvroy, książę de Saint-Simon, Pamiętniki, PIW Warszawa 1984, t. II, s. 74-80.
Poprzednik Ludwik II |
Książę Condé 1686-1709 |
Następca Ludwik III |